დღესაც დამიღამდა… დამსახურებულად მივითვალე თითოეული წამი და წუთი, თითქოს მეკუთვნოდა, ან წვლილი მიმიძღვოდა სამყაროს არსებობაში, ისე დავაბიჯებდი… და აი, მოვედი შენ წინაშე, მოვედი და მდუმარედ …

„და, აჰა, ატყდა დიდი ღელვა ზღვაზე, ისეთი, რომ ნავი ტალღებით იფარებოდა. მას კი ეძინა. მივიდნენ მასთან, გააღვიძეს და უთხრეს: ‘უფალო, გვიხსენი, ვიღუპებით!’ უთხრა მათ იესომ: …

ყოველი დღე საზრუნავით იწყება, ათასგვარი ფიქრით, თუ სად, რას, როგორ, რანაირად… ჩვეულებრივია დილაც, სურნელოვანი ფინჯანი ყავაც, მზის სხივებიც… თითქოს ასეც უნდა იყოს, არადა გვავიწყდება, რომ …

დეკემბერია. ჰაერში შობის სურნელი ტრიალებს… მიყვარს წლის ეს დრო… ჭირხლი ფანჯრებზე, განათებული ქუჩები, გირლანდებით მორთული ვიტრინები, საახალწლო ფასდაკლებები… განსაკუთრებით კი ღიმილი მიყვარს ადამიანთა სახეზე… ასე …

„გამხდარ თხას, დაკოჭლებულ ცხენს, ჩახმახდამტვრეულ თოფს ფასი ეკარგება, ადამიანს კი ერთი და იგივე ფასი აქვს ყოველთვის და ყოველგან, იმერეთის სამეფოს არგუნებს თუ დანელიას მეღორეთ გააჩენს …

ტექნოლოგიურმა პროგრესმა ერთი დიდი, ვირტუალური თამაშის გმირებად გვაქცია… ისეთი, რაღაცნაირად უემოციო, „სმაილებით“ ჩანაცვლებული მიმიკებით… ჩვენი არსებობა პატარა, მრგვალ მწვანე ციმციმასთან გაიგივდა… რაღაცნაირად მუზეუმში გამოფენილ ექსპონატებს …