წყნარად მივაბიჯებდი ქუჩაში, ყურსასმენებში აუდიოლექციას ვუსმენდი, როდესაც ჩემი ყურადღება ერთმა მარტივმა წინადადებამ მიიქცია.
„კერამიკული კვერცხი – ორი ლარი.“
მოგეხსენებათ, სააღდგომო კვირეულია და ეს არავის უკვირს. მეც, რა თქმა უნდა, ჩვეულებრივ გავაგრძელე გზა, მაგრამ უცებ დავფიქრდი და კითხვა გამიჩნდა: ნუთუ ამდენად გასართობ და შესაჯიბრებელ დღესასწაულად ვაქციეთ ქრისტეს აღდგომა?
მეც ის ახალგაზრდა ვარ, რომელიც ბავშვობაში გააზრებულად თუ გაუაზრებლად ამბობდა: „ქრისტე აღდგა!“, ხოლო მეგობრის ბაგიდან მოსმენილი პასუხის შემდეგ: „ჭეშმარიტად!“ იწყებოდა შეჯიბრება კვერცხის გატეხაში. და მე მიხაროდა გამარჯვება, თუმცა ორმაგად გახარებული ვიყავი, როდესაც ხელთ მქონდა კერამიკული ან ხის კვერცხი, რომლის შესახებაც მეგობრებმა არ იცოდნენ და ჩემი იმედი მტკიცე იყო, რომ გავიმარჯვებდი. თუ ისინი მკითხავდნენ, ვატყუებდი თუ არა მათ, ვპასუხობდი არას, რადგან მინდოდა, გამარჯვებულის სახელი ღირსეულად მეტარებინა, ეს ხომ ბავშვობის ოინებია… და მე მიხაროდა აღდგომის დადგომა იმიტომ, რომ თანატოლებს შევეჯიბრებოდი და ჩემს გულს ამ სიხარულით დავიკმაყოფილებდი, თუმცა თვალსაწიერიდან მრჩებოდა მთავარი სიხარული, რისთვისაც ღირდა ეს დღე და მთელი კაცობრიობის ცხოვრება; დღე, რომელსაც განსაზღვრავს არა რიცხვი და ადგილი, არამედ ის, ვინც რეალური სიხარულის მიზეზი მოგვცა! ეს არის იესო ქრისტე!
ამ დღეების განმავლობაში, ალბათ, ბევრი ადამიანი ჩაუვლის გვერდით იმავე წარწერებს და ყურადღებას არ მიაქცევს მათ; ბევრი იყიდის კიდეც, რომ გამოიყენოს, მაგრამ ვინც ამ სიტყვებს კითხულობთ, მინდა იცოდეთ, რომ ამ უწყინარი სიტყვების მიღმა დიდი ტყუილი იმალება. ჩვენი მტერი მუდამ ცდილობს – დააკნინოს და შელახოს უფლის საქმე და ვფიქრობ, ეს ამ სფეროშიც კარგად გამოსდის. საზოგადოებამ დაიჯერა, რომ თუნდაც კვერცხის გატეხაში შეჯიბრების დროს მოტყუება არაფერია, ნაცვლად იმისა, რომ ამ დღეს მაინც ესწრაფონ, არ მოატყუონ ერთმანეთს. ის ცდილობს, დანერგოს აზრი, რომ აღდგომა მკვდართა მონახულებისა და კვერცხის გატეხის ტრადიციაა უბრალოდ. ამ ფრაზებით ჩვენ კარი გავუღეთ ტყუილს, რომელიც მიეტმასნა ამ ძვირფას დღესასწაულს – აღდგომას, ამ ძვირფას ფაქტს, რომლითაც გადარჩენილები ვართ ყველანი და რომელი მსხვერპლითაც გამართლება გვაქვს არა მხოლოდ აღდგომის პერიოდში, არამედ მთელი სიცოცხლის განმავლობაში, რადგან ეს უტყუარი მიზეზია.
მოდით, ნაცვლად იმისა, რომ ვიხაროთ საკუთარი „გამარჯვებებით“, იმედი დავამყაროთ ჩვენს მთავარ გამარჯვებაზე, რომელიც არის ქრისტე!
მოდით, გავიხაროთ აღდგომის რეალური არსით, რომ ქრისტემ თავისი მსახურებით შეგვარიგა მამასთან და ნუ დავრჩებით ტყუილში, ნუ მოვატყუებთ მეგობრებს და ნუ შევბღალავთ სააღდგომო კვერცხის გატეხის თუნდაც უწყინარ ტრადიციას.
ყოველი გაგონილი სიტყვის შემდეგ „ქრისტე აღდგა“, ჯერ გულში თქვით: „გმადლობ, იესო!“ და შემდეგ თქვით ბაგით: „ჭეშმარიტად აღდგა!“
ქრისტე აღდგა!
ჭეშმარიტად აღდგა!..
იხილეთ სხვა ბლოგერების მოსაზრებები ამ საკითხთან დაკავშირებით:
ადამიანებს გვახასიათებს ზედაპირულობა. კაცობრიობის ისტორიას თუ შევისწავლით და ადამიანის ბუნებას ჩავუკვირდებით, შევამჩნევთ, რომ ადამიანს უძნელდება სიღრმისეული დამოკიდებულება საგანთა და მოვლენათა მიმართ. გვირჩევნია, წესი დავიცვათ, ვალი მოვიხადოთ და არ „დავიხარჯოთ” თანამონაწილეობით.
ასეთები ვართ ადამიანთა, მოვლენათა და დღესასწაულების მიმართაც! ყურადღება ზედაპირულზე, მეორეხარისხოვანზე გადაგვაქვს, ვიდრე მთავარზე. როდესაც აღდგომის დღესასწაული ახლოვდება, გონებაში გვიტრიალებს სასაფლაო, წითელი კვერცხები, ნათესავები, სუფრა… და გვავიწყდება ჩვენი იმედი და მხსნელი, რომლის განუმეორებელმა და უბადლო საქციელმა აღდგომის სიხარული მოგვიტანა; გვავიწყდება მოვლენა, რომელიც უფლის ყოველი მორწმუნის სასოებაა.
ნიკა ჯიაძე
თორნიკე ხუბაშვილი – რამდენადაც სასიხარულოა ის ფაქტი, რომ ჩემი ქვეყანა აღნიშნავს ამ ბრწყინვალე დღესასწაულს, იმდენადვე სამწუხაროა, რომ ხალხის დიდმა ნაწილმა ეს უხეირო ჩვეულებად აქცია და მოკლებულია იმ სიკეთეს, რაც აღდგომის შინაარსის გააზრებას მოაქვს. აღდგომა – ეს არის ჩვენი რწმენის დასტური; ეს ნიშნავს, რომ არ არსებობს უიმედო მდგომარეობა ქრისტიანისთვის; ეს დღე არის მტკიცებულება სწორი რწმენის, რადგან დაწერილია: „ხოლო თუ ქრისტე არ აღმდგარა, თქვენი რწმენა ფუჭი ყოფილა.“ (1 კორინთელთა 15:17).
