ქრისტიანის ბლოგი
www.QBlog.Ge
ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ

რანაირები ხართ ადამიანები?!..

ნატალია ჩიქოვანი 1 მარტი, 2018
ნატალია ჩიქოვანი 1 მარტი, 2018 188 ნახვა
188

მახსოვს, შემოდგომა იდგა, ნოემბრის წვიმიან და ნისლიან დღეს, ჩემი ორი, მცირეწლოვანი შვილით გზაზე გადასვლას ვცდილობდი ე.წ. ზებრაზე. არავინ აჩერებდა და დიდხანს ველოდებოდი, როდის ჩამოიცლებოდა ავტომობილების ნაკადი.

უცებ, გზის მოპირდაპირე მხრიდან, ფოსფორისფერ ჟილეტში გამოწყობილმა ხანში შესულმა მამაკაცმა სასტვენს ჩაჰბერა და ზოლიანი ჯოხის ქნევითა და სწრაფი ნაბიჯით გადმოჭრა ქუჩა. მოძრაობა გაჩერდა. ჩემი პატარა გოგონა ხელში აიტაცა და გზაზე გადასვლაში დაგვეხმარა.

ეს მაღალი, თმაშეჭაღარავებული მამაკაცი სავაჭრო ცენტრთან ადრეც მინახავს, ზოლიანი ჯოხით, სასტვენითა და ფოსფორისფერი ჟილეტით „შეიარაღებული“, მოქალაქეებს ავტომობილების სადგომზე დაყენებაში ეხმარებოდა და როგორც მრავალი სხვა თვითდასაქმებული „სტაიანშჩიკი“, ისიც ასე ირჩენდა თავს.

გზაზე გადასულმა ჯიბეები მოვიქექე და გაწეული სამსახურისათვის თანხა გავუწოდე. ის შეცბა. შემომხედა და ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა: „რანაირი ხალხი ხართ?! მე უბრალოდ დაგეხმარე, ყველაფერი ფულზე არ იცვლება…“ ზურგი მაქცია, მე სირცხვილისგან ვიწვოდი. მას შემდეგ კიდევ რამდენჯერმე მოვკარი თვალი, ჩვეული ენერგიით და მონდომებით რომ აკეთებდა თავის საქმეს. კარგა ხანია, ჩვეულ ადგილას აღარ მინახავს, ვინ იცის, რა ბედი ეწია…

იმ შემთხვევამ ბევრ რამეზე დამაფიქრა. ვფიქრობდი, თუ რატომ გადავწყვიტე „გადამეხადა“ მისთვის გაწეული დახმარების სანაცვლოდ და მივხვდი, რომ ვცხოვრობ სამყაროში, სადაც სამომხმარებლო ურთიერთობები ბატონობს, ცხოვრება კი საოცრად ჰგავს აღებ-მიცემობას, ერთ დიდ ბაზარს, სადაც ყველაფერს თავისი ფასი აქვს… მივხვდი, რომ სიტყვა „უანგარომ“ უწინდელი მნიშვნელობა დაკარგა; მივხვდი, რომ უცხო იყო ქუჩაში შემთხვევით შეხვედრილი ადამიანისგან ადამიანური ქცევა… და მართლაც, რანაირი ადამიანები ვართ ზოგჯერ?!..

და ახლა, როდესაც თავად ვეხმარები უცხო ადამიანებს, კვლავ ვაწყდები იმავეს, გაოცებულ თვალებს, ზოგჯერ ამრეზილ მზერას სახელწოდებით: არავის დახმარება არ მჭირდება, ზოგჯერ ირონიასაც და მაშინ, სწორედ ასეთ მომენტში, თვალწინ მიდგება მოხუცის ნაღვლიანი სახე: „რანაირი ადამიანები ვართ?!“

დღეს მსოფლიოს სამომხმარებლო ურთიერთობები მართავს, ცივი და ანგარიშიანი ურთიერთობები და არის ხოლმე – გამოჩნდებიან ადამიანები, რომლებიც მზესავით გამოანათებენ ღრუბლიან ამინდში, სულს გაგითბობენ, სამყაროს გაგიფერადებენ და მაგალითს მოგცემენ, რომ შენც გაანათო.

ნატალია ჩიქოვანი

"ქრისტიანული არხის" ჟურნალისტი.
რუსთავის სახარების რწმენის ეკლესიის წევრი.
მინი-თეატრალური დასის და საკვირაო სკოლის მსახური.

დატოვე კომენტარი პასუხის გაუქმება

შეინახე ჩემი სახელი, ელ.ფოსტა და ვებგვერდი ამ ბრაუზერში, შემდგომი კომენტარების დასატოვებლად.

შემთხვევითი ბლოგები

ხანდახან რწმენა ქვიშის მარცვლებივით მებნევა…

9 ივნისი, 2022

ჩვენც იქ ვიყავით…

22 თებერვალი, 2017

იესოს შენი სჯერა!

7 დეკემბერი, 2020

ტკივილი…

14 იანვარი, 2019

ილაპარაკე!..

21 მარტი, 2019

ცოცხალი სიტყვა, ანუ როგორ „აღმოვაჩინე” რეალური ღმერთი

7 ივნისი, 2018

„მოგიხმობს სული ჩემი…“- წერილები ღმერთს

6 ივნისი, 2017

“და ასე იქმნა ნათელი ჩემს უდაბურ შინაგანში…”

23 მარტი, 2020

მე არ დავსრულდი…

20 დეკემბერი, 2019
Facebook

პოპულარული ბლოგები

  • 1

    სიკეთის ენა

    6 ნოემბერი, 2018
  • 2

    ცოდვა – კაცობრიობის ერთადერთი პრობლემა

    12 თებერვალი, 2019
  • 3

    ღმერთი სიყვარულია

    24 მარტი, 2016
  • 4

    უყურე ცხოვრებას ფხიზელი თვალით – დალევა გამოსავალი არ არის!

    22 აპრილი, 2015
  • 5

    მეორე ლოყის მიშვერის შესახებ

    2 აპრილი, 2019


@2022 - ყველა უფლება დაცულია.

ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ