ფეხის წვერებზე დაიარებოდა იმ საღამოს მზე მაღლობებზე, ზღვის გულიდან ამოყვინთეს სხივებმა და თვალს მიეფარნენ. ღამე მიესალმა სამყაროს და დედამიწას გადაეკრა.
მე ცივ იატაკზე ვწევარ, უკვე 12 დღეა, ადგომა არ მსურს. სამყაროში მხოლოდ დღისა და ღამის მონაცვლეობას ვგრძნობ, ჭერს შევცქერი, სხეული სიცივეს მიეჩვია, კარს აღებენ, წყალსა და საკვებს მაწვდიან, არაფერი არ მსურს, არავისი ხმის გაგონება. გუშინ კარიც გადავკეტე და ისევ დავწექი, თითქოს ჩემს მუცელში პაწაწინა ტკივილის არსებობა ვიგრძენი 12 დღის წინ. ვიგრძენი თუ არა, ხელი მუცელზე მოვიჭირე, მეორე დღეს გაზრდილი დამხვდა, ვეღარ მოვერიე, ფეხზე ადგომა ვერ შევძელი და იატაკზე დავრჩი. ყოველდღე იზრდება, მთელი დღის განმავლობაში ჩვილი ბავშვივით ტირის, მხოლოდ მე მესმის, მხოლოდ მე ვგრძნობ, ხშირად მუცელზე ხელებს ვიჭერ, რომ დავახრჩო, ან იავნანას ვუმღერი, რომ ჩაეძინოს.
აქ არავინ არის, აქ მხოლოდ მე ვარ, ხიდან ჩამოვარდნილი ფოთოლი, რომელიც ქარისგან მიმოტაცებულია. ჩემი სხეული უძრავად დევს ცივ იატაკზე, მაგრამ შიგნიდან მწველი ლავა ეხეთქება კედლებს, ქარის ზუზუნია, ხმაურია, კივილია, უიმედობის ბნელი ტალღაა, უფრო და უფრო უმატებს ხმას ტკივილი, ტირის უმიზეზოდ, გაუჩერებლად, არ მაძლევს უფლებას – დავიძინო, მისი ხმა ყურებს მიყრუებს.
– შეწყვიტე! შეწყვიტე ტირილი! გაჩუმდი! – ხმამაღლა შევყვირე, ამ ხმის გაგონებაზე უცნაური სიჩუმე ჩამოწვა, წამიერი შვება ვიგრძენი. მომეჩვენა, რომ იატაკიდან ვიღაც ლაპარაკობდა, მომეჩვენა, რომ სიჩუმეს ენა ჰქონდა და იმეორებდა:
ჩქამში არის უფალი!
ჩქამში არის უფალი!
ამ სიტყვების გაგონებაზე, ჩემში მყოფი მტირალა ტკივილი გაირინდა, ბაგე გავხსენი და გავიმეორე გაგონილი:
ჩქამში არის უფალი…
ჩქამში არის უფალი…
შვებას ვგრძნობ, სიწყნარეა, უფრო და უფრო მშვიდდება ჩემში მყოფი მტირალა ბინადარი, აღარ ეხეთქება ვულკანი კედლებს, ყური დავუგდე სიჩუმეს და უფრო მეტი სიტყვა გავიგონე:
მშვიდად იყავი, მე აქ ვარ…
შენი უფალი შენ საშველად მზად არის მუდამ…
ჩემთან გამოიქეცი.
ეს ხმა მახსოვს, ეს შეგრძნება ვიცი, ეს ძახილი და საამო ხმა ხშირად მესმოდა დედამიწაზე, ხშირად ვეძებდი, ხშირად მეძებდა…
ადექი, გაბედულად დაუდექი წინ ომს.
მოიგერიე უიმედობის მთავარი.
მე არ მომიცია შენთვის სიმხდალის სული,
მე გაბედულების სული მოგეცი!
მხრები ასწიე და იბრძოლე!
იატაკზე დაწვები და უფლებას მისცემ ტკივილს, მთელი შენი სხეული დაისაკუთროს, თუ ადგები და წამომყვები საბრძოლველად?
ხმა შეწყდა, მივხვდი, რომ ჩემი პასუხის დრო იყო, მე მუცლიდან ხელი მოვიშორე და ჩუმად წარმოვთქვი:
ავდგები,
შენთან ერთად ბრძოლიდან ნადავლით დავბრუნდები!
შენთან ერთად გამარჯვებაზე ვიმღერებ!
როცა იუდეას მტერი ესხმოდა, ზუსტად იგივე სიტყვები უთხრა იესომ თავისი ერის შვილებს, რომელთაც შველა სჭირდებოდათ:
გადით, დადექით და უცქირეთ უფლის მიერ თქვენს ხსნას! ნუ გეშინიათ და ნუ ძრწიხართ, ხვალ გახვალთ მტრის წინააღმდეგ და უფალი იქნება თქვენთან!
ღმერთი გეუბნება:
გადი!
არ გაჩერდე!
გახსოვდეს, უფალი – ომში ძლევამოსილი – მუდამ შენთანაა!
მისწერე ავტორს ფეისბუკზე