ქრისტიანის ბლოგი
www.QBlog.Ge
ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ

წერილი ღმერთს

მაკო ჭიაბრიშვილი 21 დეკემბერი, 2016
მაკო ჭიაბრიშვილი 21 დეკემბერი, 2016 263 ნახვა
263

ძვირფასო ღმერთო,

ვერ იქნა და ვერ ისწავლა ადამიანმა ფეხაუცდენლად სიარული.

აცდენილ ნაბიჯებს ძლიერი გუგუნის ხმა აქვს. მაპატიე, ხანდახან ვახშობ ხოლმე ამ ხმას მაშინ, სუნთქვის შეკვრას რომ ვეღარ ვუძლებ.

პირველი გამაყრუებელი გუგუნის ხმა მაშინ ვიგრძენი, როდესაც მივხვდი, რომ ადამიანთა უმეტესობას მხოლოდ მაშინ უყვართ, როცა სჭირდებათ. შემეშინდა, სიყვარული არ ყოფილიყო ადამიანივით პატარა.

წლებთან ერთად გუგუნს პატივმოყვარეობისა და გაუმაძღრობის სუნიც მოჰყვა. ეს ისეთი შეგრძნებაა, თითქოს მთელი სხეული გტკივა, გემტვრევა, ნაწილებად იშლები და ვეღარასდროს იქნები მთლიანი… შენ ყველაზე უკეთ იცი უარყოფით გამოწვეული სევდის გემო.

მიუხედავად ამისა, მე კვლავ მწამს, რომ ყველა ადამიანმა უნდა ეძიოს თავისი წილი ღვთისმოსაობა და სხვა ადამიანებს აჩუქოს ის, რასაც ისინი არ ეძებენ, მაგრამ სჭირდებათ.

ვუყურებ ალეპოში მიმდინარე მოვლენებს და ვხედავ შენს უზარმაზარ ცრემლებს, მძიმეს, მართალსა და გამჭვირვალეს. ნუთუ ასეთი გულნამცეცა ჰგონიათ ადამიანებს, ჩემო ღმერთო, შენი სიღრმე, რომელიც არავის უნახავს და სამკვიდრებელი, რომელმაც უნდა მიგვიღოს?

სირიაში პაწაწინა არსებები, რომელთა თვალებშიც სულ ცოტა ხნის წინ თვალისმომჭრელად ელავდა პოლარულ ვარსკვლავთა ნათება, შორეული თეთრი მთების სევდამ მოიცვა… ადამიანები კვლავ აგრძელებენ სუნთქვას უსიყვარულოდ… მე კი გამოგიტყდები, რომ ყოველდღიური ცხოვრებისას, როცა მეცინება რაღაცაზე, მრცხვენია, რადგან ალეპოა სადღაც!

მე ვნახე მამა, რომელსაც წინ ორი პატარა გოგონა ესვენა, თოჯინების მსგავსი, თვითონ კი არარსებული მიმართულებით არარსებული წერტილისკენ იყურებოდა. მე ვიცი, რომ შენც ისევე შეამჩნიე ეს, როგორც მე და ეს ორმაგად მტკივნეული იყო.

მე ვიცი, ღმერთო, ეს ადამიანები, რომლებიც ახლა თავისი ქედმაღლობით ბორკილებში მოქცევას გიპირებენ, ადამიანები, რომლებსაც არ სჯერათ შენი ძალის, მაინც შენთან მოვლენ, როდესაც სიყვარული არ ეყოფათ. ზოგ მათგანს სიყვარულის ძიება სიცოცხლეშივე მოიყვანს, სინანულით გაჟღენთილთ, ზოგს კი თავად სიკვდილი.

მანამდე კი მიდიან ადამიანები − ფიტულები არსაითკენ და უკან შიშის ნაბიჯებს ტოვებენ… შიშის − მიზანმიუღწევლობის, არასრულფასოვნების… ამ ნაბიჯებში სისხლია ჩაგუბებული და მათ დატოვებულ შიშს თავად ეშინია თავის თავში ჩაღვრილი ბლანტი სითხის.

მიდიან ადამიანები არსაითკენ და მიაქვთ სხვა ადამიანების აღარარსებული, დაუთვლელი ცხოვრების კადრები. ადამიანები, რომლებმაც დაუცველ არსებებში გათხარეს სანგრები.

ვერ იქნა და ვერ ისწავლა ადამიანმა სიყვარული, ღმერთო!

მაკო ჭიაბრიშვილი

დატოვე კომენტარი პასუხის გაუქმება

შეინახე ჩემი სახელი, ელ.ფოსტა და ვებგვერდი ამ ბრაუზერში, შემდგომი კომენტარების დასატოვებლად.

შემთხვევითი ბლოგები

იესო, ყველაზე ძლიერი მეგობარი

15 ნოემბერი, 2022

აპატიე, რადგან გეპატია შენც!

15 მაისი, 2023

სიცოცხლესა და სიკვდილს შორის გადებული ხიდი

21 ივნისი, 2021

ჭეშმარიტი თავისუფლება – წერილები ღმერთს

20 მარტი, 2017

მოზარდული იმპულსები…

8 მარტი, 2019

ნუ ცხოვრობ წარსულით, წინ მომავალია!

24 აპრილი, 2017

რის გამო ორგულობ ღმერთს?

27 აპრილი, 2019

არის ძალა!..

30 მარტი, 2016

სხვისკენ გასროლილი ქვა შენს გულში ეცემა

22 ნოემბერი, 2021
Facebook

პოპულარული ბლოგები

  • 1

    მეორე ლოყის მიშვერის შესახებ

    2 აპრილი, 2019
  • 2

    რა ღირს ადამიანი?

    1 დეკემბერი, 2016
  • 3

    იბადები, ადამიანო

    1 ივნისი, 2023
  • 4

    პატიება

    5 დეკემბერი, 2015
  • 5

    სიკეთის ენა

    6 ნოემბერი, 2018


@2022 - ყველა უფლება დაცულია.

ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ