ქრისტიანის ბლოგი
www.QBlog.Ge
ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ

წერილი ღმერთს

მაკო ჭიაბრიშვილი 21 დეკემბერი, 2016
მაკო ჭიაბრიშვილი 21 დეკემბერი, 2016 330 ნახვა
330

ძვირფასო ღმერთო,

ვერ იქნა და ვერ ისწავლა ადამიანმა ფეხაუცდენლად სიარული.

აცდენილ ნაბიჯებს ძლიერი გუგუნის ხმა აქვს. მაპატიე, ხანდახან ვახშობ ხოლმე ამ ხმას მაშინ, სუნთქვის შეკვრას რომ ვეღარ ვუძლებ.

პირველი გამაყრუებელი გუგუნის ხმა მაშინ ვიგრძენი, როდესაც მივხვდი, რომ ადამიანთა უმეტესობას მხოლოდ მაშინ უყვართ, როცა სჭირდებათ. შემეშინდა, სიყვარული არ ყოფილიყო ადამიანივით პატარა.

წლებთან ერთად გუგუნს პატივმოყვარეობისა და გაუმაძღრობის სუნიც მოჰყვა. ეს ისეთი შეგრძნებაა, თითქოს მთელი სხეული გტკივა, გემტვრევა, ნაწილებად იშლები და ვეღარასდროს იქნები მთლიანი… შენ ყველაზე უკეთ იცი უარყოფით გამოწვეული სევდის გემო.

მიუხედავად ამისა, მე კვლავ მწამს, რომ ყველა ადამიანმა უნდა ეძიოს თავისი წილი ღვთისმოსაობა და სხვა ადამიანებს აჩუქოს ის, რასაც ისინი არ ეძებენ, მაგრამ სჭირდებათ.

ვუყურებ ალეპოში მიმდინარე მოვლენებს და ვხედავ შენს უზარმაზარ ცრემლებს, მძიმეს, მართალსა და გამჭვირვალეს. ნუთუ ასეთი გულნამცეცა ჰგონიათ ადამიანებს, ჩემო ღმერთო, შენი სიღრმე, რომელიც არავის უნახავს და სამკვიდრებელი, რომელმაც უნდა მიგვიღოს?

სირიაში პაწაწინა არსებები, რომელთა თვალებშიც სულ ცოტა ხნის წინ თვალისმომჭრელად ელავდა პოლარულ ვარსკვლავთა ნათება, შორეული თეთრი მთების სევდამ მოიცვა… ადამიანები კვლავ აგრძელებენ სუნთქვას უსიყვარულოდ… მე კი გამოგიტყდები, რომ ყოველდღიური ცხოვრებისას, როცა მეცინება რაღაცაზე, მრცხვენია, რადგან ალეპოა სადღაც!

მე ვნახე მამა, რომელსაც წინ ორი პატარა გოგონა ესვენა, თოჯინების მსგავსი, თვითონ კი არარსებული მიმართულებით არარსებული წერტილისკენ იყურებოდა. მე ვიცი, რომ შენც ისევე შეამჩნიე ეს, როგორც მე და ეს ორმაგად მტკივნეული იყო.

მე ვიცი, ღმერთო, ეს ადამიანები, რომლებიც ახლა თავისი ქედმაღლობით ბორკილებში მოქცევას გიპირებენ, ადამიანები, რომლებსაც არ სჯერათ შენი ძალის, მაინც შენთან მოვლენ, როდესაც სიყვარული არ ეყოფათ. ზოგ მათგანს სიყვარულის ძიება სიცოცხლეშივე მოიყვანს, სინანულით გაჟღენთილთ, ზოგს კი თავად სიკვდილი.

მანამდე კი მიდიან ადამიანები − ფიტულები არსაითკენ და უკან შიშის ნაბიჯებს ტოვებენ… შიშის − მიზანმიუღწევლობის, არასრულფასოვნების… ამ ნაბიჯებში სისხლია ჩაგუბებული და მათ დატოვებულ შიშს თავად ეშინია თავის თავში ჩაღვრილი ბლანტი სითხის.

მიდიან ადამიანები არსაითკენ და მიაქვთ სხვა ადამიანების აღარარსებული, დაუთვლელი ცხოვრების კადრები. ადამიანები, რომლებმაც დაუცველ არსებებში გათხარეს სანგრები.

ვერ იქნა და ვერ ისწავლა ადამიანმა სიყვარული, ღმერთო!

მაკო ჭიაბრიშვილი

დატოვე კომენტარი პასუხის გაუქმება

შეინახე ჩემი სახელი, ელ.ფოსტა და ვებგვერდი ამ ბრაუზერში, შემდგომი კომენტარების დასატოვებლად.

შემთხვევითი ბლოგები

როდის ხარ ძლიერი…

21 მარტი, 2019

შიში

18 სექტემბერი, 2019

არის სხვა გზაც….

28 თებერვალი, 2015

სინათლემ სძლია სიბნელეს!

30 აპრილი, 2021

რაც არ ამირჩევია მე, მოწოდებაა შენგან

4 ნოემბერი, 2021

მამა, მე მოვედი…

19 ივნისი, 2015

მიენდე აღმთქმელს, ნუ დაეჭვდები, იბრძოლე!

30 მარტი, 2020

არასდროს დაკარგო ღმერთის იმედი!..

11 ოქტომბერი, 2021

აღვზარდოთ თაობა ქრისტესთვის

30 მაისი, 2018
Facebook

პოპულარული ბლოგები

  • 1

    სიკეთის ენა

    6 ნოემბერი, 2018
  • 2

    ბარაბას ადგილზე რომ ვყოფილიყავით…

    14 აპრილი, 2023
  • 3

    მედროვე ადამიანთა ქმედებები…

    22 მარტი, 2019
  • 4

    წუთისოფლის მარილი

    10 თებერვალი, 2015
  • 5

    მზის ამოსვლა მისი ჩასვლის წამიდან იწყება

    3 დეკემბერი, 2019


© - ყველა უფლება დაცულია

ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ