ქრისტიანის ბლოგი
www.QBlog.Ge
ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ

აღარაფერი იქნება ძველებურად

ნინო ხუროშვილი 9 ივნისი, 2022
ნინო ხუროშვილი 9 ივნისი, 2022 115 ნახვა

ქუჩებში დავდივარ და ვხვდები, რომ სამყარო თავის თავს აღარ ჰგავს… (თუმცა დიდი ხანია ასეა… მას მერე აღარ ჰგავს, რაც ცოდვამ შემოდგა ფეხი ადამიანთა სამყოფელში…). დროდადრო თვალებს ვხუჭავ, რომ ასე მაინც დავემალო ყველაფერს, თუმცა შემდეგ ვახელ და ხედავ, რომ სინამდვილე უცვლელია. თითქოს ქალაქი იგივეა. ქუჩებიც იგივეა. ყველაფერი თავის ადგილზე დგას… და მაინც არაფერია ისე. არაფერი აღარ ჰგავს თავის თავს. აღარც მე ვგავარ საკუთარ თავს. აღარც ჩემი გრძნობებია იგივე…

მახსენდება ფილმი, რომელსაც ადრე ვუყურე. ადამიანებს ეკარგებათ შეგრძნებები… მახსენდება და მწარედ, ირონიულად მეღიმება. თითქოს ადამიანები თავად ვწინასწარმეტყველებთ საკუთარ ბედს… იმდენს ვცოდავთ, იმდენ საშინელებაზე ვწერთ, ვიღებთ ფილმებს იმაზე, რის წარმოდგენაც არ გვინდა რეალურ ცხოვრებაში, მაგრამ…. მაგრამ შემდეგ ყველაფერი ხორცს ისხამს და სწორედ ჩვენ თვალწინ ცოცხლდება…. ყველაფერი რეალობა ხდება.. გაოგნებული ვარ… რას ვაბრალებთ ღმერთს? სად ხარო, რომ ვუყვირით სასოწარკვეთილნი… ის არსად წასულა. ჩვენ წავედით. ძალიან შორს წავედით… მას ესმის ჩვენი. ჩვენ კი აღარ გვესმის. მეტისმეტად შორს ვართ. ვიხრჩობით ცოდვებში. ერთმანეთსაც ვახრჩობთ… მერე ღმერთს ვსაყვედურობთ და ვგმობთ… სად ხარო, შევყვირით… დავდივარ ქუჩებში…

არაფერია ძველებურად. ვხვდები, რომ აღარც იქნება. როგორც ქარიშხლისას. როგორც ქარიშხლის შემდეგ… სულშიც და გარეთაც ქარიშხალია. ქაოსია. არეულობაა. სულებს გვიძარცვავს ეს განსაცდელი, ეს ქარიშხალი.. და რას დაგვიტოვებს, როცა ჩადგება, არ ვიცი… რა დარჩება ჩვენი სულის ნაპირზე: სულის სიღრმიდან ამოტივტივებული და გამორიყული ნაგავი… თუ … მინდა ისევ „ძველებურად“ იყოს ყველაფერი. მერე ვხვდები, რომ აღარ და ვეღარ იქნება. აღარც უნდა იყოს. მტკივნეულია, მაგრამ ვიცი, რომ უნდა შევიცვალო.. უნდა შეიცვალოს ყველაფერი. ვიცი, რომ უნდა გავუძლო. ქარიშხლის პირისპირ უნდა ვიდგე და არც ვეცადო დამალვას.

მიჭირს… ფეხზე ძლივს ვდგავარ… მაგრამ ყველაზე საინტერესო ისაა, რომ ამ გამჭოლ გრიგალში, ძვალსა და რბილში, სულსა და გულში რომ მატანს, არ ვკვდები, არ ვიყინები… ვერ ვხედავ, მაგრამ ხელშესახებად ვგრძნობ, რომ არ ვარ მარტო. ხელი რომ გავიწოდო, შევეხები ამ უხილავს. ის თბილია. მისგან სიმშვიდე მოდის… გარშემო ქაოსია. ქარიშხალი კაბასავით მაგლეჯს სულის ნაწილებს და ფანტავს… მაგრამ ვდგავარ… უხილავს ვგრძნობ… უხილავს ვეყრდნობი… ღმერთს… რომელსაც ხშირად არც კი მოვუხმობ ცოდვებში ჩაძირული, მაგრამ ის არ მიდის… და ვიცი, ბოლომდე მისით ვიქნები გარემოცული… როგორც კი შევბარბაცდები და მგონია, რომ უნდა დავეცე, არ ვეცემი… ის აქ არის. ცივია ნოემბერი. ცივია ადამიანების თვალები და გულები. ცივია სამყარო. ცივია ცოდვა. ცივია რეალობა. ცივია ქარიშხალი… მაგრამ ვგრძნობ, რა თბილია ხელი, რომელსაც ვუკავივარ….

სულს, რომელიც შენ გენდობა, იფარავ მშვიდობაში, რადგან შენზეა მონდობილი.

ესაია 26:3
ნინო ხუროშვილი

დატოვე კომენტარი პასუხის გაუქმება

შეინახე ჩემი სახელი, ელ.ფოსტა და ვებგვერდი ამ ბრაუზერში, შემდგომი კომენტარების დასატოვებლად.

შემთხვევითი ბლოგები

ფენუელი

16 დეკემბერი, 2020

ჩვენთვის ჯვარცმული მაცხოვარი

30 აპრილი, 2021

ნუ განიკითხავ…

4 მაისი, 2016

პატიება, როგორც მდგომარეობა

1 მაისი, 2018

უსახლკარო

29 დეკემბერი, 2021

აღვზარდოთ თაობა ქრისტესთვის

30 მაისი, 2018

რა იქნება სიკვდილის შემდეგ?

21 სექტემბერი, 2020

შენთან მოვა უფალი, არ დააგვიანებს

7 მაისი, 2019

აქ ვარ, უფალო…

30 მაისი, 2017
Facebook

პოპულარული ბლოგები

  • 1

    სიკეთის ენა

    6 ნოემბერი, 2018
  • 2

    პატიება

    5 დეკემბერი, 2015
  • 3

    იესო, ყველაზე ძლიერი მეგობარი

    15 ნოემბერი, 2022
  • 4

    მედროვე ადამიანთა ქმედებები…

    22 მარტი, 2019
  • 5

    ადამიანებს სცივათ და შიათ

    23 იანვარი, 2023


@2022 - ყველა უფლება დაცულია.

ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ