ბედნიერება ქრისტეშია!

ყოველ დღეს მოჰყვება სხვა დღე, ყოველ თვეს – სხვა თვე, და ყოველ წელს – მომდევნო სხვა წელი, მანამ, სანამ სიცოცხლის დღეებს არ ამოვწურავთ, ჩვენ შემდეგ კი დრო ისევე გაგრძელდება, როგორც ჩვენს არსებობამდე იყო.

რამდენი რამ გადახდება ხოლმე ამ ხანმოკლე სიცოცხლეში ადამიანს: ტკივილი, სევდა, მწუხარება, სიხარული, სიყვარული… ბედნიერ მომენტებს ზოგჯერ მძიმე და ტრაგიკული ისტორიები ცვლის და პირიქით. ყველაფერი ცვალებადია, ის, ვინც ახლა შენი მეგობარია, შეიძლება მომავალში შენი მტერი გახდეს და ასევე, ვისაც ახლა მიიჩნევ შენს მტრად, შესაძლოა, ის შენი გულის სანდომ ადამიანად იქცეს.

ზოგჯერ ეცემი, ზოგჯერ ყველაზე მაღალ მწვერვალს იპყრობ, ზოგჯერ ტირი, ზოგჯერ კი ამ ტირილს ღიმილი ცვლის.

უცნაურობითა და მრავალფეროვნებით სავსეა ის რეალობა, რომელშიც ვცხოვრობთ.

ყველაზე მეტად ადამიანებს რაც აშინებთ, ეს არის მომავლის შიში.

რა იქნება ხვალ?

მექნება თუ არა საკვები საარსებოდ?

ვინ ვიქნები მომავალში?

ვინ ვარ მე?

უკეთესი მომავლის შესაქმნელად ადამიანები გარბიან სხვა ქვეყნებში, იმ იმედით, რომ იქ თავს იგრძნობენ კარგად. ადამიანები შრომობენ, იბრძვიან, წვალობენ, ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ მოიპოვონ ფული, მოიწყონ კარგი კარიერა, ჰქონდეთ საუკეთესო საცხოვრებელი კერა, თუმცა სამწუხარო ის არის, რომ ამ ყველაფერს სანამ მიაღწევენ; ჰგონიათ, რომ ბედნიერება არის ფულში, ცხოვრების კარგ მეგზურში, სამსახურში, და როცა ამ ყველაფერს აღწევენ, ისინი მაინც უბედურები არიან. მათ აქვთ სულიერი სიცარიელე, გული გამოფიტული, მათი გარეგნული იერი ლამაზია, თუმცა ისინი არ არიან კმაყოფილები იმით, რასაც მიაღწიეს; გამუდმებით იკმაყოფილებენ ჯერ ერთ სურვილს, შემდგომ მეორეს, მესამეს, უსასრულოდ და მაინც ამბობენ: „საკმარისი არ არის, მეტი მინდა“, და მაინც, ბედნიერების ძიებას აგრძელებენ მატერიალურში. ადამიანები ეძებენ ყველას და ყველაფერს, ისინი ეხებიან ყველაფერს, გარდა იესო ქრისტესი, ისინი იხვეჭენ სიმდიდრეს, მაგრამ დროებით სიმდიდრეს, რომელიც დღეს არის, ხვალ კი აღარ იქნება. ისინი იცვლიან ბევრ პარტნიორს იმ იმედით, რომ ადრე თუ გვიან სიყვარულს იპოვიან, თუმცა თავად ღმერთია სიყვარული, საწყისი ყოველივესი ყოველივეში.

ისინი აგემოვნებენ საუკეთესო რესტორნების საკვებს, მაგრამ შინაგანი აქვთ ცარიელი, სული – მშიერი, გული კი – ცარიელი და გამოფიტული.

ღმერთი არის თავად სიმდიდრე, ღმერთი არის თავად სიყვარული, ღმერთი არის თავად წარმატების მომტანი, ღმერთი არის სრულიად საკმარისი იმისთვის, რომ ჩვენი, როგორც შინაგანი, ასევე მატერიალური სიცარიელე ამოვივსოთ; ღმერთი გაღარიბდა იმისთვის, რომ ჩვენ გავემდიდრებინეთ, მან იტვირთა ყველა ცოდვა, რათა ჩვენ გავემართლებინეთ, ის მოკვდა, რათა ჩვენ გვეცოცხლა!..

ადამიანები ეძებენ ყველაფერს, გარდა ქრისტე იესოსი…

როგორ იპოვო ის?

თავად უფალი გეძებს გაღვიძების მომენტიდან, ღამით, როცა მარტო რჩები შენს თავთან, ის შენს გულს ელაპარაკება; როდესაც გგონია, რომ მარტო ხარ, ის არის შენ გვერდით, უბრალოდ ის დგას და გამუდმებით აკაკუნებს შენი გულის კარზე: „აჰა, ვდგავარ კართან და ვაკაკუნებ, თუ ვინმე მოისმენს ჩემს ხმას და გამიღებს კარს, შევალ მასთან, მე მასთან ვივახშმებ, ის კი ჩემთან.“

თუ გაუღებ შენი გულის კარს ღმერთს, ის დაანაყრებს შენს გამოცარიელებულ გულს, ის გამოგკვებავს და გიბოძებს გზას, რომელიც არის უხრწნელი და მარადიული.

როდესაც შევიცნობთ ღმერთს, ვისწავლით, როგორ ვისიამოვნოთ ყოველი დღით, იმ საკვებით, რომელიც გვაქვს, იმ სამსახურით, სადაც ვმუშაობთ, იმ ურთიერთობებით, რომელსაც ვამყარებთ სხვა ადამიანებთან – ღმერთთან ერთად ვისწავლით ცხოვრებით ტკბობას ჯერ აქ, შემდგომ კი მარადიულ სიცოცხლეში.