ღმერთში ცხოვრება განსაკუთრებულია საოცრებებითა და სასწაულებით, ლოგიკას მოკლებული და გასაოცარი ფაქტებით, გარდაქმნებით და დამოწმებებით… შეიძლება დღეს შენ ამ სტრიქონებს უემოციოდ კითხულობ, რადგან ახლა სუსტი ხარ, შეიძლება დაცემულიც, ან გამოსავალს ვერ ხედავ, შესაძლოა გეშინია კიდეც ყოველი მომდევნო წუთის, ან დიაგნოზი გიჭირავს ხელში, რომელიც უფლებას არ გიტოვებს, მომავლის იმედი იქონიო… მაშინ ეს სიტყვები შენ გეკუთვნის.
ჩვენ ყველა და ყველაფერი „გველაპარაკება“ გარშემო: მშობლები, მეგობრები, მასწავლებლები, კეთილის მსურველები, მეზობლები, ექიმები, დიაგნოზი… ჩვენი სოციალური სტატუსი, საბანკო ანგარიში, ავტომობილის მარკა, მაცივრის შიგთავსი, ჯიბე, სარკე… და სხვა. ყოველივე, ჩვენ ირგვლივ, გვკარნახობს, თუ ვინ ვართ ჩვენ, ან რამდენად შემდგარნი ვართ იმ კრიტერიუმთა მიხედვით, რომელიც ჩვენ მიმართ მოთხოვნის სახით დგას… და ჩვენც ვირგებთ იმ სოციალურ როლს, რომელსაც გვთავაზობს გარემო და ძალიან ხშირად ვიჯერებთ, რომ არშემდგარი ადამიანები ვართ არშემდგარი ცხოვრებით, არასაკმარისი ძალით, წინ აღვუდგეთ პრობლემებს… სინამდვილეში პრობლემა იწყება იქ, სადაც ჩვენ ამის მიღებას და დაჯერებას ვიწყებთ. როცა არშემდგარობის სინდრომით ცხოვრების გაგრძელებას ვცდილობთ, ჩვენი ყველა მცდელობა მარცხისთვისაა განწირული..
როცა უძლურებისგან თავს დახრი და ხელებს ჩამოუშვებ… იცოდე, არის იმედი იქ, სადაც ადამიანები ყველაფერს ხაზს უსვამენ. იცოდე, რომ ღმერთი დებს შენზე იმედს იქ, სადაც გარშემომყოფნი ნდობას არ გამოგიცხადებენ. გწამდეს, ღმერთი დაინახავს შენს გულს იქ, სადაც სხვები გარეგნულით განგსჯიან. ბიბლია სავსეა იმ ადამიანთა ისტორიებით, რომელთა უძლურებაც ღმერთმა ძლიერებად გარდაქმნა. საინტერესოა ღმერთის ლოგიკა, როდესაც ვხედავთ მშიშარა გედეონს, რომელიც საწნახელში ფქვავს ხორბალს, რადგან ემალება მტერს. „და გამოეცხადა მას უფლის ანგელოზი და ეუბნება: „უფალი შენთანაა, მამაცო მებრძოლო!“ (მსაჯ. 6:11) ღმერთი მამაცს უწოდებს მშიშარას, რადგან ხედავს მას ისეთს, როგორადაც შექმნა იგი. ღმერთმა არ შეგვქმნა ჩვენ უძლურნი, არც სუსტნი, არც მშიშრები… მან თავის ხატად შეგვქმნა ჩვენ და გვხედავს ისეთებს, როგორადაც ჩაგვიფიქრა…
დავითი, რომელიც საცდურს ვერ მოერია, უფლის გულის სანდომი კაცი გახდა და ებრაელთა წერილში ვკითხულობთ, რომ უფლის ნებაში აღესრულა იგი… ლაჩარი აბრაამი, რომელიც სარას, შიშის გამო, დად ასაღებდა, მრავალი ერის მამა გახდა და იკურთხა მასში ქვეყნიერება… მნიშვნელობა არ აქვს, რას გეუბნება შენი დღევანდელი მდგომარეობა, შენი ნაკლი თუ გარემოებანი… არის იმედი! ღმერთს შეუძლია გარდაქმნა, მას უყვარს შედევრის შექმნა იქ, სადაც არაფერია, მან მტვრისგან შექმნა ადამიანი – სამყაროს გვირგვინი.
და რას იტყვი შენ, როდესაც გაიგებ უფლის ხმას შენს ცხოვრებაში, როცა ის გეტყვის, რომ შენზე დებს იმედს მაშინ, როცა გარშემო არავის სჯერა შენი?! და რას იზამ, როცა დაგავალებს მთების გადადგმას მაშინ, როცა ჩხირის გადატრიალება არ შეგიძლია?!… დათანხმდი მას, რადგან ის იქნება შენი კლდე და თავშესაფარი, ნუ მოუდრეკ ქედს ცხოვრებას, იყავი ის, ვინც ხარ ღმერთის თვალში. დაინახე შენი თავი, ოღონდ სარკეში არა, ბიბლიის ფურცლებზე, სადაც თითოეული სიტყვა დღესაც ცოცხალია, დღესაც მოქმედია და დღესაც აქვს უნარი – შეცვალოს ჩვენი ცხოვრება. უფლის სიტყვა მარადიულია, ის თავისი სიტყვების უკან დგას და თვალყურს ადევნებს, რომ აღსრულდეს იგი. გწამდეს ღმერთის, რომელიც აღთქმას გიდებს: „მე ვუწყი ზრახვები, რომლებიც განვიზრახე თქვენთვის, სამშვიდობო ზრახვები, რათა მოგცეთ თქვენ მომავალი და იმედი!“ (იერ. 29:11)