ჩვეულებისამებრ, ახალი აღთქმა მოვიმარჯვე და მათეს სახარების მეცამეტე თავზე გადავშალე. ჰმ, ეს საინტერესო უნდა იყოს, კი უამრავჯერ მაქვს წაკითხული, მაგრამ ერთხელაც სწრაფად ჩავაბულბულებ-მეთქი, გავიფიქრე და კითხვას შევუდექი…
იმის გამო, რომ ეს ადგილი მართლაც ბევრჯერ წამიკითხავს და ზეპირადაც კი ვიცი, ბოლომდე არც ვკითხულობდი, უკვე ავტომატურად ვამბობდი მუხლებს და სწაფად გადავავლე თვალი.
ჩავიკითხე რამდენიმე მუხლი და უცბად, შორიდან, არამზისქვეშეთიდან მომდის აზრი, რომ კვლავ წავიკითხო პირველი და მეორე მუხლები. ვკითხულობ და გონება მინათდება, დაძაბული შუბლი და მზერა მოდუნებას მიეცა, მეღიმება…
მათე 13:1: „იმ დღეს სახლიდან გამოვიდა იესო და ზღვის პირას დაჯდა.
და მოგროვდა მასთან დიდძალი ხალხი, ისე, რომ ნავზე ავიდა და ჩამოჯდა, ხოლო მთელი ხალხი ნაპირზე იდგა.“
ორ წამში ვკითხულობ ამ მუხლებს, მაგრამ ვინ იცის, რამდენი დრო დასჭირდა დიდძალი ხალხის შეგროვებას და რამდენი ხანი გაატარა იესომ ზღვის პირას მჯდომარემ…
ოხ, როგორი საინტერესოა, რას ფიქრობდა იესო ტალღების შემყურე, ნეტავ როგორი იყო იმ განსაკუთრებულ დროს ზღვა, ღელავდა თუ დუმდა თავისი შემოქმედის წინაშე…
ნეტავ თევზები თუ ცნობდნენ მას, გროვდებოდნენ თუ არა მასთან ახლოს, არ ვფიქრობ, რომ შეშინებოდათ მისი, და თუ ეფერებოდა ნეტავ იესო მათ…
ის, ვისთვისაც მიუწვდომელი არაფერი ყოფილა, ახლა მიუწვდომელ ჰორიზონტს გაჰყურებს და ნეტავ მისი დანახვისას რაზე ფიქრობდა, იქნებ ზეცა ახსენდებოდა, მამის წიაღი, საიდანაც ის მოვიდა და ნეტავ თუ განიცდიდა მონატრებას „იქაურობისადმი“.
ან იქნებ ჯვარზე ყოფნისას ფიქრობდა მთავარ მისიაზე, რის გამოც მოვიდა, ან იქნებ საერთოდ სხვა რამეზე ფიქრობდა, უბრალოდ ფიქრობდა, რომ ჰორიზონტი ძალიან ლამაზია… არ ვიცი…
აღმაფრთოვანებელია, რომ დიდებული ღმერთი, სამყაროს შემოქმედი ხორცში მოევლინა ქვეყნიერებას… თანაბრად აღმაფრთოვანებს იესოს სიდიადე, მისი უსასრულობა, დაუსაბამობა და ამავდროულად, მისი თავმდაბლობა და უბრალოება..
ოჰ, ნაზარეველო ყმაწვილო, სიცოცხლით სავსე ახალგაზრდავ, განკაცებულო ღმერთო, იესო, ვინ ხარ ასეთი?!
1 კომენტარი
საოცარია იესო! ❤️ საოცარი ღმერთი გვყავს! ძალიან ლამაზია შენი გრძნობები. მეც ბევრჯერ მიფიქრია “იესო ვინ ხარ ასეთი”