წმინდა წერილს ყოველთვის შეუძლია, ამოგვიცნოს ჩვენს ქმედებებში და მოგვცეს სწორი მიმართულება. იხილეთ განსხვავება ადამიანურ სიბრძნესა და ღვთიურ სიბრძნეს შორის.
იაკობის წერილის მე-3 თავი, 13-16 მუხლები:
- ვინ არის თქვენ შორის ბრძენი და განსწავლული? კარგი საქციელით აჩვენოს თავისი საქმეები, ბრძნული თავმდაბლობით.
- მაგრამ თუ გული მწარე შურითა და შუღლით გაქვთ სავსე, ნუ ტრაბახობთ და ნუ ცრუობთ ჭეშმარიტების წინააღმდეგ.
- ეს არ არის მაღლიდან ჩამომავალი სიბრძნე, არამედ მიწიერი, მშვინვიერი, ეშმაკური.
- რადგან, სადაც შური და შუღლია, იქ შფოთი და ყოველგვარი ბოროტმოქმედებაა.
შურსა და შუღლზე დაფუძნებული, კარგად მოფიქრებული გეგმაც კი დასრულდება ბოროტი ნაყოფებით, რამეთუ ღმერთი ამ სიბრძნეს ეშმაკურს უწოდებს.
- ხოლო მაღლიდან ჩამომავალი სიბრძნე, პირველ ყოვლისა, წმინდაა, შემდეგ მშვიდობიანი, თავმდაბალი, მორჩილი, წყალობითა და კეთილი ნაყოფით სავსე, მიუკერძოებელი და უთვალთმაქცო.
- სიმართლის ნაყოფი მშვიდობაში ეთესებათ მშვიდობისმყოფელთ.
დააკვირდით:
– „პირველ ყოვლისა, წმინდაა“ – არ აქვს ეგოისტური მიზნები.
– მისი მიზანია მშვიდობა.
– მასში არაა ამპარტავნობა.
– მასში არ არის დაუმორჩილებლობა.
– სავსეა წყალობით და კეთილი ნაყოფით.
– არ არის მიკერძოებული.
– მასში არ არის თვალთმაქცობა.
იაკობის წერილის 1-ლი თავი, მე-5 მუხლი:
„თუ რომელიმე თქვენგანს აკლია სიბრძნე, დაე, სთხოვოს ღმერთს, ყველასთვის უხვად და დაუყვედრებლად გამცემს, და მიეცემა.“
