სადამდე დავეცით ადამიანები…
როგორ გავამეფეთ დაცინვა, ეგოიზმი, სიბოროტე…
როგორ გავურბივართ რეალობას და მხოლოდ სხვის გამოყენებაზე ვართ მიმდგარნი…
სად არის რეალური ღირებულებები? სწორი ფასეულობანი?
სად არის სუფთა მოტივი და წრფელი სიყვარული?
გაქრა.
თითქოს აღარ არსებობს ქვეყნიერებაზე; თითქოს გაგვძარცვეს და მხოლოდ სიბინძურე დაგვიტოვეს.
მოიცვა სოციალურმა ქსელებმა ჩვენი ცხოვრება და მობილურები ვიქციეთ საუკეთესო მეგობრებად.
აღარ ვიცით, რა გემო აქვს ცოცხალ ურთიერთობას, წრფელ გრძნობებს, ემოციებს; აღარ გვახსოვს ბავშვობა… ის პერიოდი, როდესაც ყველაფერს ვარდისფერი სათვალიდან ვუყურებდით; როდესაც ერთ წუთას ნაჩხუბარი მეგობარი, მეორე წუთში შერიგებას გვთხოვდა და მეტიც, ზოგჯერ მსგავსი „ცერემონიალების“ გარეშე გვეძახდა სათამაშოდ…
გამოჭერაზეა ადამიანი, რომ შეცდომაზე მიგითითოს, როდესაც შესაძლებელია მისი იმდენად თავისუფლად მიღება და გატარება, რომ უკვე დამძიმებულ გულს აღარ დაამატოს ახალი ტვირთი.
გაგების უნარი ქრება, საღი აზრი იჩაგრება და ადამიანი საკუთარი ენითვე ბილწავს თავის თავს.
მიკვირს, ძალიან მიკვირს…
რა არის ამ ყოველივეში მამოძრავებელი ძალა? რისთვის ღირს სიცოცხლე, ანდაც რითი ვიკვებოთ მსგავს გარემოებაში?..
სხვისი არ ვიცი, მაგრამ, აი, ჩემი სიცოცხლის წყარო უფალია…
ჩემი მიმტევებელი ღმერთი იესო ქრისტეა – უახლოესი მეგობარი და საუკეთესო მრჩეველი…
ჰო, ალბათ, ზოგისთვის მკრეხელურად ჟღერს, ზოგისთვის, პირიქით, ჩემს წრფელ სიყვარულს უსვამს ხაზს, მაგრამ არ აქვს მნიშვნელობა ახლა ამას, იმიტომ, რომ მასთან ურთიერთობის მეშვეობით შემიძლია, ვთქვა უარი სიბინძურეზე და ვიცხოვრო წმინდად ამ უკუღმართ თაობაში. შემიძლია, სწორ ფასეულობებზე ავაგო ჩემი ურთიერთობები, რომლებზეც ბიბლია მომითხრობს.
ვწყდები ვირტუალურ სამყაროს, თავს ვანებებ მოწყობილობებთან ურთიერთობას და უფლის სიტყვით ვიკვებები, რაც მზრდის სიყვარულში, სიყვარულში ადამიანების მიმართ…
მიყვარს ხალხი, მიყვარს მათთან ურთიერთობა; მიყვარს სხვისი დახმარება, მასზე ზრუნვა და ლოცვა; ხარება კეთილი უწყების, რომ არსებობს იესო, რომელიც აშორებს მძიმე ტვირთს ადამიანის გულს, გონებას, ყველაფერს და სთავაზობს უღელს, რომელიც მსუბუქია…
ვსწავლობ ყოველდღიურად სხვის პატივისცემას, დახმარებას და პატიებას; დავიწყებას, რაც წარსულში იყო და ვილტვი წინ, მომავლისკენ, ჩემი მოწოდებისაკენ.
ჩემი გული თავისუფალია, რადგან სადაც უფლის სულია, იქ თავისუფლებაა.
არ ვარ შებოჭილი ვირტუალური სამყაროთი და ტკივილის ბორკილები ხელ-ფეხს არ მისერავს.
ნათელია ჩემი დღეები, ვინაიდან ვიპოვე პიროვნება, რომელმაც მე, უწინ უღირსი არსება, შემიყვარა სამუდამოდ და შვილობა მიბოძა. გადავეცი ყოველი საზრუნავი და სადარდებელი მას, რადგან ის ზრუნავს ჩემზე;
თავისუფალი ვარ, რადგან იესოა ჩემი მხსნელი!
ჩემი ცხოვრება ფერადია,
და შენი?
1 კომენტარი