ალბათ, არ არსებობს იმაზე მეტი სულიერი დაძაბუნება, ვიდრე მონობაა. შეუძლებელია, იმაზე მეტად გატეხო ადამიანი სულიერად, ვიდრე წაართვა მას თავისუფალი არჩევანის უფლება და მონად აქციო.
ადამიანები იბრძვიან თავისუფლებისთვის, ადამიანთა ძარღვებში თითქოს ადუღებული სისხლივით მოჩქეფს იგი. ის სანუკვარია, მას მიელტვიან, მასზე ოცნებობენ, ამ იდეით ცხოვრობენ, უიმისობას ვერ ეგუებიან, რადგან ასეთია ადამიანი, შექმნილი თავისუფალი სულით, უფლის სადიდებლად…
ნეტავ რას ფიქრობდა ღმერთი, როდესაც ადამს ქმნიდა? როდესაც საკუთარი სუნთქვა შთაბერა მის ნესტოებში და ცოცხალ ქმნილებად აქცია, როდესაც თავისდა ხატად შექმნა… არ ვიცი, მაგრამ შეგვიძლია შევხედოთ ადამიანს და ვივარაუდოთ, რადგან მისი ქმნილებანი ღაღადებენ მის სიდიადეზე. ის სამართლიანია, წმინდაა, სულია და სადაც უფლის სულია, იქ თავისუფლებაა. (2 კორინთელთა 3:17) ის არ ეხება ჩვენს თავისუფალ ნებას, არაფერს გვაძალებს…
და მაინც, ვისთვის რა არის თავისუფლება?!
რატომ მიელტვიან ადამიანები ე.წ. „თავისუფლებას“, რომელშიც მონობა უბრალოდ თავისუფლების სარეკლამო აბრის მიღმა იმალება? იქნებ ფიქრს გადავეჩვიეთ, იქნებ არ მივიჩნევთ დიდ ტრაგედიად, ვიყოთ ვინმეზე ან რამეზე დამოკიდებულნი? იქნებ გვგონია, რომ ნებისმიერ მომენტში შევწყვეტთ ამ დამოკიდებულებას და კონტროლის ეს განცდა ყოვლისშემძლეებად გვაგრძნობინებს თავს? და იქნებ გვიან არის ხოლმე, როცა აღმოვაჩენთ, რომ უბრალოდ თავს ვიტყუებთ?
სიმართლე ისაა, რომ ჩვენში არსებული ცოდვილი ბუნება მაგნიტივით გვიზიდავს, მძლავრად გვხვევს ხელებს და გვაჯანყებს უფლის მცნებების წინააღმდეგ, თითქოს ის გვბორკავდეს და მძიმე ხუნდებად გვედოს თავისუფლებისაკენ მიმავალ გზაზე, რომელიც სინამდვილეში ჩვენი ხორცის კარნახი და გულისთქმაა მხოლოდ. იქნებ ასე ფიქრობდნენ ადამი და ევაც… რეალობა კი ისაა, რომ უფლის მცნებები გვიცავს და ბოროტებას გვარიდებს.
„ყოველივე ნებადართულია ჩემთვის, მაგრამ ყველაფერი სასარგებლო როდია. ყოველივე ნებადართულია ჩემთვის, მაგრამ ყველაფერი როდი აშენებს.“ (1 კორ. 10:23).
ჭეშმარიტად თავისუფალი ხარ, როდესაც არ ცხოვრობ სტერეოტიპებით, ჩარჩოებით, არ თამაშობ კარგი ადამიანის როლს სხვათა აზრის გამო, ღამით მშვიდად გძინავს, არ გეშინია მომავლის, არ ხარ „შეპყრობილი“ საკუთარი თავით, არაფერს აკეთებ სხვათა ტაშისა და მადლიერების გამო… თავისუფალი მაშინ ხარ, როდესაც არ გაწუხებს, რამდენად გაფასებენ თუ არ გაფასებენ ადამიანები, რადგან ზუსტად იცი ფასი, რომელიც შენშია გადახდილი – ქრისტეს ძვირფასი სისხლი.
თავისუფალი ხარ, როდესაც ფლობ საკუთარ ზრახვებსა და მოტივებს, ფიქრებსა და სიტყვებს; თავისუფალი ხარ, როდესაც თავისუფლდები წყენისგან, ბრაზისგან და უსამართლობის განცდისგან, რადგან სამართლიანობა, როგორც ასეთი, არც არსებობს ღმერთის გარეშე, ღმერთში კი თავისუფლებაა, რადგან ის გვათავისუფლებს ტვირთისგან, ის გვწმენდს ცრემლს თვალთაგან, ის ბატონობს ჩვენს გულში…
ღმერთო, გვასწავლე თავისუფლება საკუთარი თავისგან, მეობისგან, ხასიათისგან, წყენისგან, საკუთარი ფიქრებისგან; დაგვიცავი, პირველ რიგში, საკუთარი თავისგან და შემდეგ ყოველი ბოროტებისაგან, უფალო…
ვისთვის რა არის თავისუფლება…
შენთვის რა არის თავისუფლება?!
„ხოლო თქვენ, თავისუფლებისათვის ხართ მოწოდებულნი, ძმებო, ოღონდ ეს თავისუფლება არ გახდეს საბაბი ხორცის საამებლად, არამედ სიყვარულით ემსახურეთ ერთმანეთს.“ (გალატელთა 5:13).
P.S. ნუ იბრძოლებ იმ ცრუ თავისუფლებისთვის, რომელშიც მონობა უფრო მეტია, ვიდრე სადმე სხვაგან…
