კვირა დღეს, როდესაც მსახურებაზე წასასვლელად ვემზადებოდი, მშობელმა მითხრა, რომ სახლში აღარ დავბრუნებულიყავი, თუ ახლა სახლის ზღურბლს გადავაბიჯებდი. რა თქმა უნდა, მე ავიღე ჩემი სახარება და …

ყოველთვის მეშინოდა უფლისა, როდესაც პატარა ვიყავი… როდესაც მასზე ვფიქრობდი, ის ყოველთვის გაბრაზებული და რაიმეთი უკმაყოფილო მეგონა… ოხ, როგორ ამახინჯებს მკვდარი რელიგია წარმოდგენას კეთილ უფალზე… ვერასოდეს …

ეჰ, დაბოლილო შვილო, როგორ სტკივა შენს მშობელს და დაბოლილო მშობელო, როგორ სტკივა შენს შვილს?! …ოხ, დაბოლილო ექიმო, როგორ განდო ჩემი შვილი, როგორ ვენდო შენს დიაგნოზს?! …

თუ მებადება კითხვები: „რატომ ვარ დეპრესიაში, რატომ დავკარგე სიხარული, რატომ არ მაქვს კარგი ურთიერთობა ღმერთთან, რატომ არ ვლინდება ღმერთის ძალა ჩემგან, რატომ ვგრძნობ თავს გარიყულად, …

„ნუ მიესადაგებით ამ წუთისოფელს, არამედ შეიცვალენით თქვენი გონების განახლებით…“ (რომაელთა 12:2). თუ ჩემს შვილებს (რომ მეყოლება) წავიყვან ბუნებაში პიკნიკზე, სადაც ახლოს არსად არის გზა და …

„ღმერთმა ჩემი გული იცის.“  ̶  მსმენია, როგორ იმშვიდებენ ადამიანები თავს ამ სიტყვებით და შურით ავვსებულვარ; ნეტავ ოდესმე მეც დამამშვიდოს ამ სიტყვებმა, რადგან ახლა მხოლოდ მღელვარებასა …