ყოველ ჯერზე, როდესაც ცის კამარას ვუყურებ, ვფიქრობ, რა იქნებოდა, ადამიანებიც ვარსკვლავები ვყოფილიყავით. ქვეყნიერებისგან მოშორებით მოციმციმე ვარსკვლავები, რომელთა შორეული ნათება ადამიანის ენაზე უფრო მეტყველ თვალებს ჰგავს. …

კვლავ ცრემლები ეშვება ღაწვებზე… კვლავ ოცდაათ ვერცხლად იყიდება სიწმინდე და სიყვარული. გული გამალებით ცემს და გონებაში კვლავ წისქვილის ქვასავით ბრუნავს წყეული სიტყვები: „ჯვარს აცვით!“ კვლავ …

დაკარგული ცხვარივით ვარ განწირული მშიერ მგელთათვის და უგზო-უკვლოდ დავეხეტები უსასრულო სიბნელეში.  არსად ჩანს მწყემსი კეთილი და ამ მტანჯველმა მოლოდინმა დრო გააჩერა ჩემ გარშემო. დღეები დღეებს …

ზამთრის სუსხი, მფრინავი ქათქათა ფიფქები, მყუდრო სახლი და ჰარმონია, რომელიც გულსაც ათბობს. ალბათ, რა მშვიდი და დაცულია ყოველი ჩვენგანი სახლში და მისგან მოწყვეტილი კვლავ გულაფანცქალებული …

ხანდახან ისე მტანჯველად და მძიმედ ცემს გული, ადამიანს სიკვდილს მოანატრებს…  დაღლილი თვალები ღაღადებს და ბაგეები დუმს, ყოველი ამოსუნთქვა მტკივნეული ხდება… სად წავიდე?.. რა გზას დავადგე?.. …

მზეს დავასწარი გაღვიძება და გარიჟრაჟის მოლოდინში ჰორიზონტს გავყურებ. ღიმილი დასთამაშებს ჩემს ახლად გაღვიძებულ სახეს… თუმცა ღიმილი მალევე შეიცვალა ცრემლებით და ერთიმეორის მიყოლებით დაეშვა დილის სუსხით …