ქრისტიანის ბლოგი
www.QBlog.Ge
ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ

არ მომაცილო თვალი!

მარიამ ბაიდაშვილი 18 ოქტომბერი, 2019
მარიამ ბაიდაშვილი 18 ოქტომბერი, 2019 341 ნახვა
341

როგორც პეტრე მიდიოდა ზღვაზე, ისე მივდივარ აბობოქრებულ ტალღებს შორის, მე შენ გიმზერ, იესო, და არ მეშინია.

როგორც პეტრე მიდიოდა ზღვაზე, ისე მივდივარ წვიმის დროს მღელვარე წყალზე, მე იესოს ხმას ვუსმენ, რომელიც იმეორებს:

– არ მომაცილო თვალი,

– არ მოუსმინო ტალღების ხმაურს,

– აქ ვარ და უკან გაბრუნებას არ ვაპირებ, არ ვაპირებ შენს დატოვებას ამ შტორმში.

და მე კვლავ არ მეშინია ჩაძირვის. ეს ზღვა ჩემი ტკივილებია, ეს ზღვა ჩემი უიმედობაა, ეს ზღვა სავსეა ჩემი გამოუვალი მდგომარეობით; ამ ზღვაში მრავალი საზრუნავია, რომელთა გამოც გათენება არ მსურს, რადგან მგონია, ბოლო არ უჩანს. ზღვა ივსება ჩემი ხანგრძლივი და დაუსრულებელი მარტოობით, გულის წუხილით, ღალატით, მიტოვებით…

მაგრამ როგორც პეტრე მიდიოდა ზღვაზე, ისე მოვდივარ შენკენ, იესო, და არ მინდა, თვალი მოგაცილო…

თუმცა უცებ ვეებერთელა ზღვას გავხედე და შემეშინდა, უკვე ტალღების ხმაც მესმის, ქარის განწირული კივილი მოსვენებას აღარ მაძლევს, გაწვიმდა კიდეც; იქნებ შენამდე ვერ მოვასწრო მოსვლა, იქნებ ვერ გავუძლო და ჩავიძირო, უფალო.

და მართალი ვყოფილვარ, მე უკვე წყალში ვარ, განა წყალზე, მე წყალში ვარ და ვიძირები, რადგან შემეშინდა, მეგონა, ვერ მივაღწევდი ქრისტემდე და გავხედე ზღვას… მინდოდა, გამეზომა მისი სიღრმე, მისი სიგრძე და ჩემი შესაძლებლობები, რათა მცოდნოდა, გადავლახავდი თუ არა.

და როგორც პეტრემ იწყო ჩაძირვა, მეც ისე ვიძირები და ვფიქრობ, რომ ეს დასასრულია, ვფიქრობ, რომ აქედან გაღწევა შეუძლებელია.

მაგრამ უცებ ქრისტეს ხელს ვხედავ ამ ზღვაში, ამ ტკივილში, ამ პრობლემაში გამოწვდილს, ვიცი, უნდა ჩავეჭიდო, ვიცი, გადამარჩენს!

და იმდენად საოცარია ერთი რამ, რომ ქრისტე არ მაძლევს უფლებას, ზღვაში ღრმად ჩავეფლო, მან მაშინვე მომაშველა თავისი ხელი, ის ხომ იქვე იყო, ის ხომ მე მელოდა და რა მნიშვნელობა ჰქონდა, რამხელა იყო ეს ვეებერთელა ზღვა – ჩემი ტკივილებით სავსე.

რამდენჯერ გიფიქრია, რომ სირთულეებით სავსე ზღვა ქრისტეს ფეხქვეშ არის და შეუძლებელია, იესომ ოდესმე ეს ზღვა აბატონოს თავისზე მაღლა?

რამდენჯერ გიფიქრია, ვის ეკუთვნი? შენ ქრისტეს სიხარული ხარ, ქრისტეს გული ხარ, მამის წუხილი და მამის საზრუნავი ხარ… უბრალოდ მისი შვილი ხარ და შენ გამო ძგერს მისი გული, ამიტომ არასდროს იფიქრო, რომ მოგცემს უფლებას ჩაძირვის, მერე რა, რომ ტალღები არ ცხრება, მერე რა, რომ ჯერ წვიმას არ გადაუღია… არ დაივიწყო, ვის ეკუთვნი და გახსოვდეს, თუ ოდესმე მოგიწია ტკივილებისა და პრობლემების ზღვაში შესვლა, იქ იესო დაგხვდება ტალღებზე მდგარი და მუდამ გახსოვდეს, არ აპირებს წასვლას, არ აპირებს უკან გაბრუნებას და შენს მიტოვებას.

და დავითივით, მეც „მივაპყრობ თვალებს მთებს, საიდან მოვა ჩემი შეწევნა? ჩემი შეწევნა უფლისგანაა, რომელმაც შექმნა ცა და ქვეყანა.“ (ფსალმუნი 120:1-2).

მარიამ ბაიდაშვილი

ქალაქ გორის ევანგელურ-პროტესტანტული ეკლესიის წევრი.
ეკლესიის მგალობელთა გუნდის მსახური.
ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის სტუდენტი

დატოვე კომენტარი პასუხის გაუქმება

შეინახე ჩემი სახელი, ელ.ფოსტა და ვებგვერდი ამ ბრაუზერში, შემდგომი კომენტარების დასატოვებლად.

შემთხვევითი ბლოგები

გვიღირს ბრძოლა…

1 თებერვალი, 2017

დაიცავი შენი გული

27 ივლისი, 2019

ღმერთო, უშენოდ ვინ ვიქნებოდი?

4 მარტი, 2024

დაბრუნდი! შენ გელოდებიან!

28 ივლისი, 2015

ნაიარევი, რომელიც არ გტკივა…

31 მარტი, 2020

პატიების ძალა

13 აპრილი, 2022

ბარტიმეოსმა მოუხმო ქრისტეს…

4 ივნისი, 2018

აღთქმის ორი მხარე − პარადოქსების რელიგია

4 ოქტომბერი, 2015

უძღები შვილის დაბრუნება

24 ივნისი, 2021
Facebook

პოპულარული ბლოგები

  • 1

    „გაიქეცი უფალთან შესახვედრად“

    27 ოქტომბერი, 2021
  • 2

    მისი სახელია იესო!

    2 დეკემბერი, 2020
  • 3

    პატიება

    5 დეკემბერი, 2015
  • 4

    ცხოვრება მშვენიერია

    10 თებერვალი, 2020
  • 5

    მედროვე ადამიანთა ქმედებები…

    22 მარტი, 2019


© - ყველა უფლება დაცულია

ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ