მიენდე აღმთქმელს, ნუ დაეჭვდები, იბრძოლე!

რამდენიმე წლის წინ, როდესაც უფალს განსაკუთრებით დავუახლოვდი, ის დამელაპარაკა. მან მომცა აღთქმა, აღთქმა, რომელიც მოიცავდა ჩემს ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს მისიას ამქვეყნად. ის დამპირდა, რომ აღთქმას სისრულეში მოიყვანდა, უბრალოდ ჩემგან ნდობას, მორჩილებას მოითხოვდა… თანაც გამაფრთხილა: „ეს არ იქნება მარტივად გასავლელი გზა…“ ამ დღიდან მე უფალთან ერთად დავადექი ამ გზას… მრავალჯერ, ამ წლების განმავლობაში, მინდოდა დანებება, გაჩერება, ხანდახან უბრალოდ ბრძოლის აზრს ვეღარ ვხედავდი… ასეც მოვიქცეოდი, ამ გზაზე უფალი რომ არ ყოფილიყო ჩემ გვერდით ჩემი მარჯვენის დამჭერად, და ყოველი წაბორძიკებისას მას რომ არ დავეჭირე…

რამდენიმე დღის წინ ისევ მქონდა ეს მომენტი; ცოტა გავზარმაცდი, ამან კარები გახსნა ქურდისთვის, როგორც იცით, ეშმაკი მოსაპარად და მოსაკლავად მოდის… გგონიათ, ჩემ მიერ დატოვებული ღია კარი გამორჩა? არამც და არამც! ყველაზე მგრძნობიარე წერტილში დამარტყა, ისეთ ადგილას, სადაც ტკივილს ვერ ვუძლებ… ვერ აღგიწერთ, რა ვიგრძენი, სუნთქვა შემეკრა, ცრემლებს ვერ ვაკავებდი… უცებ შიგნიდან მკაცრი, მაგრამ მაინც თბილი ხმა გავიგონე: „შენ შეგიძლია, ახლა განაგრძო ტირილი, ან ადგე, იბრძოლო და შეცვალო!“ ტირილისგან დაღრეჯილი სახე წამიერად გამისწორდა, თითქოს სახეში შემომარტყეს და გამომაფხიზლესო! შემრცხვა, ნუთუ დამავიწყდა, ვის ეჭირა ამ გზაზე ჩემი ხელი, ვინ მომიყვანა აქამდე; ნუთუ დამავიწყდა მისი დანაპირები და ის, რომ როდესაც იტყვის, ასრულებს კიდეც! ასე ხდება, როდესაც მოვლენებს ჩვენი გადმოსახედიდან ვუყურებთ და არა უფლის თვალებით!.. ასე ხდება, როცა მავიწყდება, ვინ ვარ! გახსოვთ 12 მზვერავი, მოსემ რომ გაგზავნა აღთქმული ქვეყნის დასაზვერად?.. აქედან 10 შეშინდა, იმ ქვეყანაში ძლიერი ხალხი ცხოვრობს და ჩვენ ვერ შევძლებთ მათ დამარცხებასო, მაგრამ ორმა მათგანმა (იესო ნავეს ძე და ქალებ იეფუნეს ძე) თქვა: „…იმ ქვეყნის ხალხისა ნუ გეშინიათ, რადგან ჩვენი ნადავლია იგი. ვინაიდან განერიდათ მათ თავიანთი მფარველი, ჩვენ შორის კი თავად უფალია, ნუ გეშინიათ.“

განა ამ 12-მა ერთი და იგივე ქვეყანა არ დაზვერა?! თუმცა ერთი ნაწილი ხორციელი თვალით იყურებოდა და გარემოებებს აქცევდა ყურადღებას, მეორე კი უფლის თვალით უმზერდა მათ და იმას ხედავდა, რაც უფალმა აღუთქვა! ახლა შენ მოგმართავ: ვისი თვალებით უყურებ შენს აღთქმულ ქვეყანას? შენ გარშემო აღელვებულ ზღვას უმზერ? ტალღებს, რომლებსაც ზღვის შავბნელი სიღრმეებისკენ შენი ჩათრევა სწყურია, თუ შენ წინ მდგომ იესოს შესცქერი? ენდე უფალს და დაელოდე! შეიძლება ვერ ხედავ გამოსავალს, მაგრამ ნუ იფიქრებ, რომ ის არ არსებობს.

ბოროტს თავს ნუ მოატყუებინებ! იყავი მტკიცე აზრებში, ჩაეჭიდე შენი ზეციერი მამის აღთქმებს! გახსოვდეს: აღმთქმელი ერთგულია!

„აზრებში მტკიცეს სრულყოფილ სიმშვიდეში დაიფარავ, რადგან შენზეა მონდობილი.

სამარადისოდ მიენდეთ უფალს, რადგან მარადიული კლდეა უფალი ღმერთი.“

(ესაია 26:3-4).

გაიხსენე, ვინ ხარ! გაიხსენე, ვისი ხარ! ადექი და იბრძოლე!