ტკივილი ჩვენი ცხოვრების მნიშვნელოვანი ნაწილია. არავის სიამოვნებს მისი გახსენება და არსებობა, მაგრამ არ შეიძლება დაემალო იმას, რაც შენი ცხოვრების ნაწილია… ჩვენ ვცხოვრობთ ტკივილის მოლოდინში, მაგრამ მაინც გვიღირს სიცოცხლე.
ვიცით, რომ სიყვარულს ტკივილი ახლავს და მაინც… გვიყვარს, რადგან უსიყვარულობას სიყვარული სჯობს…
შესაძლოა გვეშინოდეს შვილების დაკარგვის, მაგრამ ეს შიში დედებს ხელს არ უშლის, გააჩინონ შვილები და გაზარდონ ამ სამყაროში, რადგან უშვილობას შვილის ყოლა ურჩევნიათ…
რა თქმა უნდა, ღმერთმაც იცოდა, რომ ადამიანი შესცოდავდა და ამას შედეგად ტკივილი მოჰყვებოდა! მაგრამ, ალბათ, ჩვენს არარსებობას ჩვენი არსებობა ერჩივნა…
სინამდვილეში არ არსებობს ისეთი ბედნიერება, რომელშიც ტკივილი არ არის. ეს ორი რამ ერთმანეთზეა გადაჯაჭვული იქამდე, სანამ ამ დედამიწაზე ვიმყოფებით. მომავლის იმედი, განკურნება, გათავისუფლება, პატიება, სიხარული და ყველა სხვა სასიამოვნო განცდაც კი ტკივილის ხარჯზე გვაქვს და ეს ტანჯვა იესომ დაითმინა ჯვარზე. მისი ძვირფასი სხეული ეწამა ჩვენთვის, რათა მოეტანა პატიება და კურნება თითოეული ჩვენგანისთვის…
ამიტომ ტკივილს ნუ გავექცევით, არამედ ვისწავლოთ ღმერთის დანახვა ამ ტკივილებში, რათა იგი სიკვდილის მიზეზად კი არა, ძალად გადაიქცეს! დეპრესიის მიზეზი კი არა, არამედ ბედნიერებისაკენ მიმავალი გზა გახდეს! ღმერთთან დაშორების მიზეზი კი არა, მასთან დაახლოების საშუალება გამხდარიყოს ეს ტკივილები!
მისწერე ავტორს ფეისბუკზე