ქრისტიანის ბლოგი
www.QBlog.Ge
ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ

უდანაშაულოთა სისხლი…

ბაია ლეკიაშვილი 12 ოქტომბერი, 2021
ბაია ლეკიაშვილი 12 ოქტომბერი, 2021 232 ნახვა
232

ზეიმია… მალე ოჯახს ახალი სიცოცხლე უნდა მოევლინოს, ბიჭი იბადება… იმედი გვარის გაგრძელების და იმედი მშობლების, რომ ღრმად მოხუცებულობის პირას მისულებს საკუთარი შვილი მოუვლით… ბიჭი დაიბადა, იმედი დაიბადა ოჯახის, ყველა ზეიმობს… პირველი ნაბიჯები აიდგა, საუბარი ისწავლა…

დედა და მამა დღედაღამ მუხლჩაუხრელი შრომით შრომობენ, რათა იდეალური მომავალი შეუქმნან შვილს, რომელიც ერთადერთი იმედია მათთვის…

ბიჭი გაიზარდა, სკოლა დაამთავრა; შეუყვარდა… შეიყვარეს… ბევრს მიაღწია; მშობლების საამაყო შვილი გახდა; სიკეთით სავსე, მეოცნებე ადამიანად ჩამოყალიბდა… ბავშვობიდან ძალიან ხიბლავდა მოგზაურობა. ერთ მშვენიერ დღესაც გადაწყვიტა – სადმე, მყუდრო, პატარა, მაგრამ ისტორიებით სავსე ადგილას ემოგზაურა… მშობლებს გაუჭირდათ, მიეღოთ საკუთარი ვაჟის ასეთი, მოულოდნელი გადაწყვეტილება, თუმცა შვილს გული არ დასწყვიტეს და ცრემლნარევი თვალებით და იმის მოლოდინით, რომ შინ უვნებელს მალე იხილავდნენ, საქართველოში გამოუშვეს… ნეტავ რა იცოდა დედის გულმა, რომ შვილს ვეღარასდროს ნახავდა, ან რა იცოდა საბრალო მამამ, რომ თავისი ცხოვრების იმედი, საკუთარი სულის ნაწილი სასიკვდილო გზაზე გააცილა უკანასკნელად…

დიახ, ეს ის ბიჭია, რომელიც სამარცხვინო ჯალათებმა მოკლეს, ეს ის ბიჭია, რომელიც უმოწყალოდ და წარბშეუხრელად გაიმეტეს ცივი მიწისთვის, მატლებისთვის, უკუნითი სიბნელისთვის…

ნეტავ რას ვიგრძნობთ თითოეული ჩვენგანი, თუ გავიგებთ, რომ ვიღაც არაადამიანმა საკუთარი შვილი, ჩვენივე სულის ნაწილი წაგვართვა?

ნეტავ რას იგრძნობ, როდესაც გაიგებ, რომ შენი შვილი სიცოცხლის ბოლო წამებს მკვლელთან ჭიდილში ატარებდა, იმ იმედით, რომ როგორმე, რამენაირად ხელიდან დასხლტომოდა იქნებ?..

ნეტავ რას ვიგრძნობდით თითოეული ჩვენგანი, თუ შვილის გვამის ნახვაც არ გვეღირსებოდა?

ნეტავ რას ვიგრძნობდით მაშინ, როდესაც ცარიელ სახლში დავიძინებდით, იმ ადამიანის გარეშე, რომელიც ჩვენი ნაწილია?

ნეტავ რას ვიგრძნობდით მაშინ, როდესაც საოჯახო ალბომის თვალიერებისას, სიხარულის ნაცვლად, ცრემლებით მოვრწყავდით ფოტოსურათებს?

ნეტავ რას გრძნობ ახლა, როდესაც  ამ ნაწერს კითხულობ?

გული გეტკინა? იქნებ შიშმა მოგიცვა?

შეგებრალა მოკლული ბიჭი? მისი მშობლები?!

მე გამოგიტყდებით და მთელი ჩემი შინაგანი სამყარო პროტესტის გრძნობით შეიმოსა და ხმამაღლა ღრიალებს… არ შემიძლია, არ დავწერო და არ მოგიწოდო:  კმარა, უბრალოდ „გაატარო“ და ასეთი მძიმე ფაქტების შესახებ მხოლოდ და მხოლოდ წაიკითხო, თვალი გადაავლო… შეიძლება ეს მოკლული ბიჭი შენი შვილი, ძმა, მეგობარი, კლასელი ან ნათესავი არ ყოფილა, მაგრამ რა იცი, ვინ იქნება შემდეგი?..

გამოფხიზლდი! იყავი მეტად გულისყურით, საქართველოვ… ბევრი შვილი მოგიკლეს და ახლა, შენთან მოსულ სხვა ქვეყნის შვილებსაც უმოწყალოდ იმეტებენ ცივი მიწისთვის, მატლებისთვის, უკუნითი სიბნელისთვის!.. განა შეიძლება ასე?.. ნუთუ აღარ არის გამოფხიზლების დრო?!..

ბაია ლეკიაშვილი

დატოვე კომენტარი პასუხის გაუქმება

შეინახე ჩემი სახელი, ელ.ფოსტა და ვებგვერდი ამ ბრაუზერში, შემდგომი კომენტარების დასატოვებლად.

შემთხვევითი ბლოგები

როგორ შემიყვარე ასე?!

2 მაისი, 2021

დღეს მე არ მოვკვდი…

18 სექტემბერი, 2020

დაიცავი შენი გული

27 ივლისი, 2019

„მომეცი ძალა, კიდევ ერთი გადავარჩინო“

30 ნოემბერი, 2016

იყოს ნება შენი…

15 მარტი, 2017

პატიების ძალა

21 აპრილი, 2021

იესო, ხელი არ გამიშვა, შენთან ყველაზე უსაფრთხოდ ვარ…

8 ოქტომბერი, 2020

უფალი ლაპარაკობს!

23 დეკემბერი, 2020

შაქარი, ზეციური მანანა და მინდობა ღმერთზე

17 მარტი, 2022
Facebook

პოპულარული ბლოგები

  • 1

    სიკეთის ენა

    6 ნოემბერი, 2018
  • 2

    პატიება

    5 დეკემბერი, 2015
  • 3

    ცოდვა – კაცობრიობის ერთადერთი პრობლემა

    12 თებერვალი, 2019
  • 4

    მეორე ლოყის მიშვერის შესახებ

    2 აპრილი, 2019
  • 5

    რა ღირს ადამიანი?

    1 დეკემბერი, 2016


@2022 - ყველა უფლება დაცულია.

ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ