ქრისტიანის ბლოგი
www.QBlog.Ge
ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ

უდანაშაულოთა სისხლი…

ბაია ლეკიაშვილი 12 ოქტომბერი, 2021
ბაია ლეკიაშვილი 12 ოქტომბერი, 2021 187 ნახვა

ზეიმია… მალე ოჯახს ახალი სიცოცხლე უნდა მოევლინოს, ბიჭი იბადება… იმედი გვარის გაგრძელების და იმედი მშობლების, რომ ღრმად მოხუცებულობის პირას მისულებს საკუთარი შვილი მოუვლით… ბიჭი დაიბადა, იმედი დაიბადა ოჯახის, ყველა ზეიმობს… პირველი ნაბიჯები აიდგა, საუბარი ისწავლა…

დედა და მამა დღედაღამ მუხლჩაუხრელი შრომით შრომობენ, რათა იდეალური მომავალი შეუქმნან შვილს, რომელიც ერთადერთი იმედია მათთვის…

ბიჭი გაიზარდა, სკოლა დაამთავრა; შეუყვარდა… შეიყვარეს… ბევრს მიაღწია; მშობლების საამაყო შვილი გახდა; სიკეთით სავსე, მეოცნებე ადამიანად ჩამოყალიბდა… ბავშვობიდან ძალიან ხიბლავდა მოგზაურობა. ერთ მშვენიერ დღესაც გადაწყვიტა – სადმე, მყუდრო, პატარა, მაგრამ ისტორიებით სავსე ადგილას ემოგზაურა… მშობლებს გაუჭირდათ, მიეღოთ საკუთარი ვაჟის ასეთი, მოულოდნელი გადაწყვეტილება, თუმცა შვილს გული არ დასწყვიტეს და ცრემლნარევი თვალებით და იმის მოლოდინით, რომ შინ უვნებელს მალე იხილავდნენ, საქართველოში გამოუშვეს… ნეტავ რა იცოდა დედის გულმა, რომ შვილს ვეღარასდროს ნახავდა, ან რა იცოდა საბრალო მამამ, რომ თავისი ცხოვრების იმედი, საკუთარი სულის ნაწილი სასიკვდილო გზაზე გააცილა უკანასკნელად…

დიახ, ეს ის ბიჭია, რომელიც სამარცხვინო ჯალათებმა მოკლეს, ეს ის ბიჭია, რომელიც უმოწყალოდ და წარბშეუხრელად გაიმეტეს ცივი მიწისთვის, მატლებისთვის, უკუნითი სიბნელისთვის…

ნეტავ რას ვიგრძნობთ თითოეული ჩვენგანი, თუ გავიგებთ, რომ ვიღაც არაადამიანმა საკუთარი შვილი, ჩვენივე სულის ნაწილი წაგვართვა?

ნეტავ რას იგრძნობ, როდესაც გაიგებ, რომ შენი შვილი სიცოცხლის ბოლო წამებს მკვლელთან ჭიდილში ატარებდა, იმ იმედით, რომ როგორმე, რამენაირად ხელიდან დასხლტომოდა იქნებ?..

ნეტავ რას ვიგრძნობდით თითოეული ჩვენგანი, თუ შვილის გვამის ნახვაც არ გვეღირსებოდა?

ნეტავ რას ვიგრძნობდით მაშინ, როდესაც ცარიელ სახლში დავიძინებდით, იმ ადამიანის გარეშე, რომელიც ჩვენი ნაწილია?

ნეტავ რას ვიგრძნობდით მაშინ, როდესაც საოჯახო ალბომის თვალიერებისას, სიხარულის ნაცვლად, ცრემლებით მოვრწყავდით ფოტოსურათებს?

ნეტავ რას გრძნობ ახლა, როდესაც  ამ ნაწერს კითხულობ?

გული გეტკინა? იქნებ შიშმა მოგიცვა?

შეგებრალა მოკლული ბიჭი? მისი მშობლები?!

მე გამოგიტყდებით და მთელი ჩემი შინაგანი სამყარო პროტესტის გრძნობით შეიმოსა და ხმამაღლა ღრიალებს… არ შემიძლია, არ დავწერო და არ მოგიწოდო:  კმარა, უბრალოდ „გაატარო“ და ასეთი მძიმე ფაქტების შესახებ მხოლოდ და მხოლოდ წაიკითხო, თვალი გადაავლო… შეიძლება ეს მოკლული ბიჭი შენი შვილი, ძმა, მეგობარი, კლასელი ან ნათესავი არ ყოფილა, მაგრამ რა იცი, ვინ იქნება შემდეგი?..

გამოფხიზლდი! იყავი მეტად გულისყურით, საქართველოვ… ბევრი შვილი მოგიკლეს და ახლა, შენთან მოსულ სხვა ქვეყნის შვილებსაც უმოწყალოდ იმეტებენ ცივი მიწისთვის, მატლებისთვის, უკუნითი სიბნელისთვის!.. განა შეიძლება ასე?.. ნუთუ აღარ არის გამოფხიზლების დრო?!..

ბაია ლეკიაშვილი

დატოვე კომენტარი პასუხის გაუქმება

შეინახე ჩემი სახელი, ელ.ფოსტა და ვებგვერდი ამ ბრაუზერში, შემდგომი კომენტარების დასატოვებლად.

შემთხვევითი ბლოგები

არის სხვა გზაც….

28 თებერვალი, 2015

ღმერთი ჩვენ შორის, როგორც ყოველთვის…

19 იანვარი, 2021

მალე უფალი გოლგოთას შეუდგება

15 აპრილი, 2020

საუბარი ღმერთთან

4 მაისი, 2018

დაემორჩილე უფალს და დაელოდე მას

4 ნოემბერი, 2019

რით კვებავ შენს ურთიერთობებს?

31 ივლისი, 2019

სხვისკენ გასროლილი ქვა შენს გულში ეცემა

22 ნოემბერი, 2021

ადამის ძე

8 მარტი, 2016

უდაბნო დასასრული არაა

15 ივლისი, 2021
Facebook

პოპულარული ბლოგები

  • 1

    მოიშორე ტვირთი…

    17 ოქტომბერი, 2019
  • 2

    რატომ, ღმერთო?!

    17 აპრილი, 2020
  • 3

    ცოდვა – კაცობრიობის ერთადერთი პრობლემა

    12 თებერვალი, 2019
  • 4

    გადამწყვეტი წუთი

    26 თებერვალი, 2020
  • 5

    განსაცდელში უფალს მიენდე

    27 სექტემბერი, 2019


@2022 - ყველა უფლება დაცულია.

ქრისტიანის ბლოგი
  • მთავარი
  • ახალი ბლოგები
  • ბლოგერები
  • ვიდეო
  • ჩვენ შესახებ