ძმებო და დებო, სამყარო შეიცვალა, ყოველ დღეს პირისპირ ვეჯახებით, და ვიბრძვით, რომ სრულვყოთ იგი.
მე უნდა ვიყო წმინდა…
მე უნდა შევწყვიტო ეს…
უნდა უარვყო ჩემი ძველი ბუნება.
უნდა მივუძღვნა ჩემი სიცოცხლე ქრისტეს მთლიანად.
სრულად უნდა გავსუფთავდე.
მე მაქვს მრავალი ნაკლი, მე არ ვარ მზად, ვიყო ნათელი…
ვცდილობთ, მივაღწიოთ სიწმინდეს და ველით, როდის აღსრულდება ეს.
მეგობრებო…
ჩვენ ომში ვართ! ნუთუ ბრძოლისას არ ისვრებიან?
ნუთუ არ აქვთ ჭრილობა?
ნუთუ არ იღლებიან?
ნუთუ არ სტკივათ?
ნუთუ არ უნდა ებრძოლონ მტერს?
ნუთუ გვერდით მდგომ მებრძოლს, დაჭრილს და დაგდებულს, არ ჩაჰკიდონ ხელი? ნუთუ არ უნდა წასწიონ საბრძოლო სანგრები წინ?
ჩვენ ომში ვართ!!!
ავიღებ ღვთის მადლს, მის რწმენას, მის წყალობას, მის სიყვარულს და მხოლოდ მასზე მინდობილი წავალ იქ, სადაც ცხელა, სადაც სიბინძურეა, სადაც ყოფნა არავის სურს… წავალ და დავდგამ დროშას იმიტომ, რომ მე გავიმარჯვებ, მე დავიმკვიდრებ ყველაფერს უფლის დახმარებით!
ომში… ომში… ომში…
იქ სუფთა სამოსით არავინაა.
იქ არიან ან მტრები, ან მოყვარენი.
მე უფლის ბანაკში ვიბრძოლებ.
და როცა გავიმარჯვებ, მივიღებ გვირგვინს და ყველაფერს, რაც უფალმა გამიმზადა…
არ დაკარგო დრო…
მტერი არ ჩერდება, ის შეცდომებზე არ ბრკოლდება, წინ და წინ მიიწევს მუდამ.
არ დათმო დრო!
დაიპყარი ის, რაც შენ გეკუთვნის!
ეს ომია!..