– განმშორდი, უფალო, რადგან ცოდვილი ვარ…
– მკურნალი სნეულთ სჭირდებათ და არა ჯანსაღთ…
– უფალო, წუმპესა და ტალახში დავდიოდი ამდენი წელი… როგორ მოხვედი ჩემს ატალახებულ ცხოვრებაში, ღმერთო? შენ, ესოდენ სუფთა… ესოდენ წმინდა… ისე, რომ ერთი ლაქაც არ მოგეცხო ჩემკენ მომავალ გზაზე. ჩაბნელებულ ბილიკებზე მერეოდა ფეხი ამდენი წელი. ბრმაზე უარესად მებნეოდა გზა. სული გამიხევდა. ახლა შენ შეგხვდი, უფალო. საიდან მოხვედი ჩემს კუნაპეტ ცხოვრებაში? როგორ დამინახე ამ სიბნელეში? როგორ მომაკვლიე?
– ადექი და სინათლეში იარე… წადი და მეტად აღარ შესცოდო…
– მაგრამ, უფალო, მე ცოდვილი ვარ… განმშორდი…
– მკურნალი სნეულთ სჭირდებათ და არა ჯანსაღთ…
– ღმერთო, მე ბინძური ვარ, ლაფში ამოსვრილი…
– მე უკვე დაგბანე ფერხნი… განგბანე ჩემი სისხლით… განბანილს კი მეტად აღარ სჭირდება დაბანა…
– ღმერთო, სული მაქვს გახევებული.. ვერაფერს ვგრძნობ…
– მე უკვე ჩაგიდე ხორცის გული ქვის გულის ნაცვლად…
– მაგრამ, ღმერთო…
– ადექი და მომყევი…
