დილით, ჯერ კიდევ მზის ამოსვლამდე ავდექი, ნაჩქარევად მოვემზადე, მოსასხამი მოვიცვი და სწრაფი ნაბიჯით ტაძრისკენ გავემართე, რადგან ვიცი, დღეს იესო იქ აპირებს მოსვლას და ქადაგებას. საოცარი პიროვნებაა, მისი საუბრის მოსმენისას გულში მშვიდობა მეღვრება. გულით მწამს, რომ ღვთის ძეა, როგორც თავად ამოწმებს ამას საკუთარ თავზე. ჰორიზონტს მიღმა მზის სხივები ამობრწყინდა, მათი სინათლე ბუმბერაზ მთებს ზოლად გასდევს, თუმცა თავად მზე ჯერ კიდევ არ ჩანს. ტაძარს მივუახლოვდი, ხალხი შეკრებილიყო, ისინიც იესოს ელოდნენ, ხალხის ჯგუფისგან განცალკევებით დავდექი, ამ მომენტში იესომ შემოაბიჯა ტაძრის ეზოში, დაჯდა და სწავლება დაიწყო. უცებ შორიდან ლანძღვის ხმა მომესმა. ყველას ყურადღება ამან მიიპყრო, ხმაური უფრო და უფრო ძლიერდებოდა მანამ, სანამ ტაძრის ეზოში ხალხის ჯგუფმა არ შემოაბიჯა. მათი ტანსაცმლის შემხედველი მაშინვე მივხვდი მათ ვინაობას, ესენი იუდეველი მღვდლები, უხუცესები არიან. ვერ ვხვდები, რა ხდება, მათი მზერა იესოსკენ არის მიპყრობილი… უცებ მღვდელთა ჯგუფი განზე გადგა და მათ შორის მდგომ ქალს ვხედავ, რომელსაც ტანსაცმელი დახეული და თითქმის შემოძარცვული აქვს. შერჩენილი ტანისამოსით სიშიშვლის დაფარვას ცდილობს. ხალხს შორის დააყენეს… ახლა ყველაფერი გასაგებია, მეძავია, რომელიც მრუშობისას გამოიჭირეს და აქ მოიყვანეს, რათა იესო გამოცადონ… ჩემს ნააზრევს ერთ-ერთი მღვდლის ნათქვამი ამტკიცებს: „მოძღვარო, ეს ქალი მრუშობაზეა წასწრებული; მოსემ კი ასეთების ჩაქოლვა მცნებად დაგვიდო რჯულში. შენ რას იტყვი?“ ხალხის და მათ შორის ჩემი მთელი ყურადღება იესოსკენაა მიპყრობილი, რა პასუხს გასცემს მათ? ნუთუ მისცემს ამ ქალის ჩაქოლვის უფლებას?..
იესომ პასუხი არ გასცა დასმულ კითხვას, დაიხარა და მიწაზე რაღაცის წერა დაიწყო, ზედმეტად შორს ვდგავარ და ვერ ვხედავ, რას წერს, მიახლოებას ვერ ვბედავ, ყველა გაშეშებული და უაღრესად დაინტერესებული შესცქერის მიმდინარე მოვლენებს, ქალი ხალხს შორის თავჩაქინდრული დგას… მღვდლებს მოთმინების ფიალა აევსოთ და დაჟინებით მოითხოვეს პასუხის გაცემა. იესო წამოიმართა, მათ მიუბრუნდა და უთხრა: „ვინც უცოდველია თქვენ შორის, პირველმა მან ესროლოს ქვა!“, შემდეგ მშვიდად დაიხარა და მიწაზე წერა განაგრძო. უხუცესთა სახეზე ჯერ გაოგნება შევნიშნე, რაც იმედგაცრუებამ ჩაანაცვლა, გაბრუნდნენ და სათითაოდ გაიკრიფნენ ეზოდან სინდისმხილებულნი. ქალი ჯერ კიდევ არ განძრეულა, ნეტავ რას ელის? ისევ წამოდგა იესო და ქალს მიუბრუნდა: „დედაკაცო, სად არიან შენი ბრალმდებელნი? არავინ დაგდო მსჯავრი?“
„არავინ,უფალო!“ – უპასუხა ქალმა.
„არც მე გდებ მსჯავრს. წადი და ამიერიდან ნუღარ შესცოდავ.“ – უთხრა იესომ.
მოსასხამი გავიძრე, ქალთან მივედი და მხრებზე მოვახვიე, მადლობის მზერა მესროლა და ეზოდან გაბრწყინებული სახით გავიდა. იესოს შევხედე, მისი თვალები წამიერად ჩემსას შეხვდა, შემდეგ ხალხს მიუბრუნდა. მე წამოვედი, თუმცა მისი ნათქვამი სიტყვები მაინც მოსწვდა ჩემს სმენას: „მე ვარ სინათლე ქვეყნისა, ვინც მე მომყვება, ბნელში აღარ ივლის, არამედ სიცოცხლის სინათლე ექნება.“
სახლისკენ მივდივარ და ვცდილობ გავაანალიზო ის, რისი მომსწრეც ახლა გავხდი.
მზე საბოლოოდ ამოიმართა ცაზე და სიბნელის ყოველი ჩრდილი განდევნა. ასევე მოხდა იმ ქალის ცხოვრებაშიც, როდესაც იესოს შეხვდა, უფალმა გაანათა თავისი სინათლით მისი ცხოვრება და ბოროტების ყოველი ჩრდილი მასში გააქრო.
ახლა ის სულ სხვა პიროვნებაა, ახალი ადამიანია, თითქოს თავიდან დაბადებული. იესომ რამდენიმე სიტყვით მისი ბინძური წარსული წაშალა და ნათელი, სუფთა აწმყო და მომავალი აჩუქა…
მხოლოდ იესოს ჰქონდა უფლება, ესროლა მისთვის ქვა და მან ეს არ გააკეთა!
მხოლოდ იესოს ჰქონდა უფლება, მისთვის მსჯავრი დაედო და მან ეს არ გააკეთა!
იესომ ამ ქალს აპატია, განწმინდა და დაანახვა, რომ წარსული არ განსაზღვრავს მის მომავალს!
არ არის საჭირო, შენი წარსული შენს მომავლად აქციო!
ქალისთვის ახალი ცხოვრება დაიწყო!
ყოველივე ამაზე ფიქრში გართულმა სახლამდე მოვაღწიე. საოცარი დღეა! დღეს იესო უფრო ახლოს გავიცანი. მოსიყვარულე, თანამგრძნობი, მოწყალე, მკურნალი და დიდებული პიროვნებაა! ის უფალია და მტკიცე გადაწყვეტილება მივიღე – მას გავყვე, მისი სინათლე მინდა ჩემში იყოს, სიცოცხლის სინათლე, მხოლოდ მას რომ შეუძლია მოცემა!
