სიბნელეში დავეხეტები, როგორც ობოლი, უსახლკაროდ, დახმარების მოლოდინით დაღლილი… დავიკარგე. გულაჩქარებული დავეძებ სინათლეს გარშემო, როგორც უდაბნოში მოწყურებული ადამიანი – წვეთ წყალს. სიბნელეში ექოდ გაისმა ხმა, რომელიც …

გაუდაბნოებულ გზაზე დაკარგული და გამოფიტული უკანასკნელი ძალებით ვადგამ ნაბიჯებს. გაუცხოებული ადამიანები გაყინული მზერით გვერდს მივლიან, ისე, თითქოს არც ვარსებობ. ვიფიტები და სადაცაა, სანთელივით ჩამოდნება ჩემი …

რა გვჭირდება იმისთვის, რომ დავრჩეთ ქრისტეში? რა არის ის, რაც ხანდახან ყველაზე მეტად გვიშლის ხელს, რომ ღმერთს ჩავეჭიდოთ და მას მივენდოთ? ადამიანი შემოსილია სხეულით, რომელიც …

ძალა მეცლებოდა. გულში, სადაცაა ცეცხლიც ჩაქრებოდა. რწმენით მიღებულ ფრთებს ვეღარ ვშლიდი და უკვე ღამდებოდა. სულიც ჩაკეტილა, თავისუფლება დაუკარგავს. გონებაშიც სიბნელე ბატონობდა. კუთხეში მივიმალე, თითქოს საკუთარ …

სიტყვები შემომეძარცვა, როგორც ხეს ფოთლები ზამთრის პირას. უსიტყვოდ მესმის და ვგრძნობ, რომ ახლოს ხარ. მინდა, ხმამაღლა შევძახო შენი სახელი და ვიყიჟინო გამარჯვებით აღტყინებულმა, თუმცა დავდუმდი… …

ცხოვრებისგან ნაღალატები და დაცემული ფიქრობ, რომ მარტო დარჩი? თითქოს ცდილობ, შენში არსებული ძალების უკანასკნელი მარაგი ოფლივით გამოწურო სხეულიდან და კვლავინდებურად გაიმართო წელში. ცდილობ, თუმცა ამაოდ. …